تیم هستیم،ستاره نداریم
تیم والیبال دختران ایران جمعه، عازم مسابقات قهرمانی جوانان آسیا می‌شود پدیده بلوری‌زاده، سرمربی این تیم میگوید ذهنیت بازیکنان روی برد است
مسابقات والیبال قهرمانی جوانان آسیا از 13تیر در نورسلطان قزاقستان آغاز می‌شود و دختران ایران هم جمعه سفرشان را آغاز می‌کنند. از سال2010 به بعد این سومین باری است که تیم دختران به مسابقات آسیایی می‌رود، اما شاید این بار شرایط متفاوت از دوره‌های قبل باشد. با حضور الساندرا کمپدلی، سرمربی ایتالیایی در تیم ملی، این ذهنیت ایجاد شده که فدراسیون برنامه جدی‌تری برای والیبال زنان دارد و سرمایه‌گذاری ویژه‌ای برای آنها کرده است. اعزام تیم جوانان و نوجوانان به تورنمنت کورناکیای ایتالیا و برپایی اردوهای بلندمدت برای تیم‌ها و... این تصور را تأیید می‌کند. با اینکه گفته می‌شود والیبال زنان با توجه به مشکل اصلی‌اش یعنی نداشتن زیرساخت‌ها، فاصله زیادی با ایده‌آل‌ها دارد، اما والیبالیست‌ها از همین چند قدم مثبتی که برای آنها برداشته شده، راضی هستند. پدیده بلوری‌زاده، سرمربی تیم جوانان بعد از 4ماه اردونشینی 12بازیکنش را انتخاب کرده و به روزهای آینده خوشبینی است. او امیدوار است که بازیکنانش بتوانند آموزش‌هایی را که در اردو دیده‌اند، در زمین مسابقه پیاده کنند.
رئیس فدراسیون گفته اگر بازیکنان تیم شما بخواهند، می‌توانند در مسابقات قهرمانی آسیا خوب بازی کنند. این قابلیت را در بازیکنان می‌بینید؟
بله. این قابلیت را دارند. درست است که در مقایسه با تیم‌های دیگر، ما یاد گرفتن والیبال را از سن خیلی بالاتری شروع می‌کنیم ولی سعی کرده‌ایم بازیکنانی را انتخاب کنیم که از نظر هوش و هوش بازی در سطح بالاتری باشند. به همین دلیل در این فاصله کم، تغییرات خیلی بزرگی را در آنها دیده‌ایم. مسئله‌ای که وجود دارد این است که در مدت زیادی عادت کرده‌ایم ببازیم و این باور ته ذهن همه هست که ما هم نمی‌توانیم! از شروع اردوها سعی کرده‌ایم این تصویر را در ذهن بچه‌ها بگذاریم که سکو دور از دسترس نیست، البته به این شرط که به سبک بقیه بازی کنند. خیلی سعی کرده‌ایم که سرعت بازی‌مان به سرعت بازی تیم‌های آسیایی نزدیک شود. این حلقه گمشده همه تیم‌های زنان در رده‌های سنی است. تلاشمان را کرده‌ایم و امیدواریم که این خواسته‌ها را در مسابقات پیاده کنند. فشار مسابقات هست ولی چون در جام کورناکیای ایتالیا با تیم‌های اول و دوم جام در یک گروه بودیم و بازی‌های خوبی انجام دادیم و در 2بازی تدارکاتی با تیم ملی هم بازیکنان خیلی با جسارت نشان دادند، امیدوارم در قزاقستان هم با همین اعتماد به نفس و اطمینان خاطر به زمین بروند و نمایش خوبی داشته باشند.
کسی هست که به آنها اعتماد به نفس بدهد؟
از بقیه کمک گرفته‌ایم. از آقای داورزنی (رئیس فدراسیون) که تازه از لیگ ملت‌ها برگشته‌اند و آنجا هم اتفاقات عجیب و غریبی برای تیم ملی مردان رقم خورد، خواهش کردیم برایشان صحبت کنند. چیزهایی را که می‌گوییم مصداق واقعی‌اش است. وقتی هم حرف‌های ما را از بقیه می‌شنوند، متوجه می‌شوند که امکان انجام هر کاری هست.
مشکلی که در بیشتر مواقع تیم‌های جوانان و نوجوانان دارند این است که بعضی از مسائل پایه‌ای باید به بازیکنان آموزش داده شود. تیم شما چقدر با این مشکل روبه‌رو بود؟
از اول این موضوع را مورد توجه قرار دادیم و در بدو ورود، آزمون آمادگی جسمانی گرفتیم و سابقه بازی بازیکنان برایمان مهم بود. کسانی را که تازه والیبال را شروع کرده بودند، دعوت نکردیم. تلاش کردیم این فرهنگ که تیم ملی جای بازیکن‌سازی است، از بین برود. موضوع این است که آموزش‌ها در نقاط مختلف کشور پراکنده است و از نظر تکنیکی همه یک‌شکل نیستیم. برای یک‌شکل شدن وقت صرف کردیم ولی باز هم می‌گویم بازیکنان باهوش و پرتلاشی داریم. تحمل جلسات تمرین 3ساعته خیلی سخت است، آن هم در این سالن گرم و در این سن.
تیم، مشکل جدی هم دارد؟
2مشکل بزرگ داریم که در اغلب تیم‌های کشور چه مرد و چه زن می‌شود دید. ما به این معروف هستیم که در رشته‌های انفرادی عملکردمان بهتر است و در رشته‌های تیمی خیلی موفق نیستیم. ورزشکاران ما وقتی در قالب تیم قرار می‌گیرند، حتی یک نفر که دو نفر می‌شود،تعداد خطاها زیاد می‌شود. ما روی این مسئله فشار زیادی گذاشتیم تا بازیکنان یاد بگیرند چطور انسجام تیمی داشته باشند. دوم اینکه تحرک‌مان در زمین کم است. در تیم‌های مردان هم این کندی حرکت هست و باعث می‌شود در زمین توپ‌گیری‌های آسان را از دست بدهیم. با این حال ملغمه‌ای از والیبال آسیا به اضافه والیبال اروپا و آمریکا را کنار هم گذاشتیم و در حد سواد خودمان سعی کرده‌ایم بازیکنان را آماده کنیم. البته خواسته‌مان در حد توانایی‌های بازیکنان بوده و نخواسته‌ایم خیلی ذهنشان درگیر شود. اگر آنها فکر کنند که نمی‌توانند، از خودشان ناامید می‌شوند.
در مرحله گروهی با تیم‌های قزاقستان، کره‌جنوبی و تایلند بازی دارید. شما و بازیکنان به گروه چه نگاهی دارید؟
روز قبل روز استراحت بازیکنان بود. دور هم نشسته بودیم و نقاشی می‌‌کشیدیم که همین سؤال را از آنها کردم. می‌گفتند ما تایلند را 3-2شکست می‌دهیم و قزاقستان را هم 3-صفر نبریم، 3-یک می‌بریم. پسِ ذهنشان، رسیدن به پیروزی پرورانده شده است و قابلیت بردن را در خودشان می‌بینند. البته 50درصد ما هستیم و 50درصد تیم‌های مقابل. باید ببینیم در روز بازی کدام تیم از این 50درصدها، 55درصد می‌شود و به پیروزی می‌رسد. امیدوارم این ذهنیت را تا روز بازی حفظ کنند.
این تیم ستاره‌ای دارد؟
کمی زود است درباره بازیکنان نظر بدهیم. از روز اول انفرادی نگاه نکردیم و گفتیم نمی‌خواهیم تیم ستاره داشته باشد. گفتیم اگر همه حداقل بالای 70درصد کار کنید، تیم موفق خواهد شد. خودشان هم به‌دنبال این نبودند که بین 12نفر بدرخشند. این نقطه مثبت تیم است. در مسابقه مشخص می‌شود کدام یک از آنها در بحران می‌توانند بار تیمی را به دوش بکشند و تیم را از زمین بلند کنند.
داورزنی: ببازید ولی از بازی لذت ببرید
محمدرضا داورزنی، رئیس فدراسیون که در هفته دوم لیگ ملت‌ها کنار تیم ملی مردان بود، دیروز صبح هم مهمان تیم دختران شد. او چند توصیه برای بازیکنان داشت: «اولین فاکتور این است که خودتان را قبول داشته باشید و باور کنید که می‌توانید. مسابقات چیز پیچیده‌ای نیست. بقیه تیم‌ها هم مثل شما هستند، بالاتر نیستند و قرار نیست معجزه کنند.» داورزنی برای اینکه به آنها روحیه بدهد، اتفاقات هفته دوم لیگ ملت‌ها را مثال زد: «به بازیکنان تیم ملی هم گفتیم مهم این است که با چه فکری به زمین بروید. آنها هم توانایی برد دارند و هم توانایی باخت. در بازی با آمریکا و کانادا خواستند ببرند و بردند.»
خواسته بعدی داورزنی این بود که دختران با هوششان بازی کنند نه قدرت بازویشان: «تیم‌های بزرگ دنیا با هوششان می‌برند. والیبال همه‌اش زور بازو نیست» و خواسته مهم‌تر: «اگر برای تفریح به مسابقات می‌روید چیزی عاید خودتان و کشور نمی‌شود. برای جنگ بروید تا اتفاق مهم بیفتد. برای ما برد و باخت مهم نیست. شما همه بازی‌هایتان را ببازید، مهم است که از عملکرد خودتان راضی باشید. شاید به اندازه بقیه تیم‌ها تجربه نداشته باشید ولی از نظر فیزیکی از متوسط تیم‌ها بالاتر هستید.»توصیه بعدی داورزنی به بازیکنان این بود که با چهره شاداب در بازی‌ها ظاهر شوند نه غمگین: «در بعضی از بازی‌ها می‌بینیم که چهره بازیکنان ناراحت، غمگین و افسرده است. انگار مصیبتی بهشان وارد شده. ابتدایی‌ترین بحث در هر بازی این است بتوانید از بازی لذت ببرید. چهره‌تان مملو از شادی باشد، لبخند بزنید و انرژی داشته باشد؛ حتی اگر اشتباهی کردید و امتیاز از دست دادید.» او باز هم تیم مردان را مثال زد: «در تیم ملی مردان هم همه از اشتباه کردن می‌ترسند. بازیکن می‌خواهد سرویس بزند، می‌ترسد. به این فکر می‌کند که چه می‌‌گویند. لیبرو می‌خواهد توپ بگیرد، به این فکر می‌کند اگر نتواند، در فضای مجازی چه بد و بیراهی به او میگوید. به باخت فکر نکنید، بازی را ببازید هیچ اتفاقی نمی‌افتد، فقط خوب بازی کنید و مفت نبازید.»
