مترو، ایستگاه دستفروشان

فاطمه عباسی

همه آنهایی که مسیر هر روزه‌شان از ایستگاه‌های مترو می‌گذرد و این وسیله حمل‌ونقل عمومی را برای ترددهای شهری انتخاب کرده‌اند، می‌دانند که نیمی از جمعیت داخل واگن‌ها مسافرند و نیمی دیگر فروشنده‌های دستفروش. دستفروشانی که سابقه کارشان همسان با سال‌های عمر مترو است و حضورشان دیگر برای مسافران عادی شده است. با این حال همچنان عده‌ای معتقدند در ساعت‌های شلوغی مترو، حضور این فروشنده‌ها گاهی دردسرساز است. فکرش را بکنید آدم‌ها بدون هیچ فاصله‌ای چسبیده‌اند به میله‌های واگن قطار و کافی است در باز شود تا سیلی از جمعیت توی ایستگاه سرازیر شود، بعد در آن بین چند دستفروش اصرار دارند که بین مسافرها جا باز کنند، راه بروند و اجناسشان را با صدای بلند تبلیغ کنند و بفروشند. یا صندلی‌های مترو که همه مسافران برایشان کمین می‌کنند، به اشغال کالاهای معمولا بی‌کیفیت دستفروشان در می‌آید و اعتراض کردن هم راه به جایی نمی‌برد. اما در واقع این تعداد زیاد فروشنده‌های مترو است که همین مشکلات کوچک را چندین برابر کرده است و هر روز هم بر تعدادشان افزوده می‌شود، تا جایی که رئیس پلیس مترو پایتخت گفته: «روزانه ۴ هزار و ۵۰۰ دستفروش در مترو تردد می‌کنند که با توجه به تعداد ایستگاه‌ها و ورودی‌های مترو معضل بزرگی است که باید به آن توجه کنیم.»
یکی از کارهایی که در این زمینه می‌تواند برای دستفروشان راهگشا باشد تا دیگر برای فروش اجناسشان وارد مترو نشوند، این است که وزارت کار و رفاه اجتماعی با همکاری سازمان بهزیستی و کمیته امداد امام خمینی (ره) مراکزی را برای دستفروشی، البته نه با سرقفلی و اجاره غیرقابل پرداخت، بلکه در حد رایگان و با افزایش پلکانی در اختیار اینگونه افراد قرار دهند. در این صورت می‌توان به ساماندهی یک ناهنجاری اجتماعی امیدوار بود، در غیراین صورت نه شکم اینگونه اشخاص سیر می‌شود و نه خیال مسافران و مسئولان مترو آسوده.