خودت را ببخش

همه ما اشتباهاتی در زندگی مرتکب شده‌ایم. موقعیتی که در آن از اشتباه‌مان نمی‌گذریم و رهایش نمی‌کنیم، مایه درد و رنج است؛ موقعیتی که انتخاب آن شاید ناخودآگاه و شاید هم آگاهانه باشد. باید اشتباه را شناسایی کنیم، تصمیم بگیریم دیگر آن را تکرار نکنیم و مسئولیت آسیب‌ها و خسارت‌های ایجاد شده را به‌عهده بگیریم. باید دست از سرزنش‌کردن خودمان برداریم. این مهارتی دشوار است که در گذر زمان به‌دست می‌آید اما این دشواری به سلامتی‌مان و بازگشت به وضعیت عادی می‌ارزد. در ابتدای سال جدید، کافی ا‌ست با خودمان مهربان‌تر باشیم. اگر در حال سرزنش کردن خودتان هستید، از خود بپرسید: «اگر این اتفاق در مورد شخص دیگری افتاده بود، چه فکری می‌کردم؟ آیا همین احساس را در مورد آنها داشتم؟» همان مهر و همدلی را که نسبت به دیگران نشان می‌دهید، نثار خودتان کنید. نگذارید احساس گناه، خوبی را در درون‌تان خاموش کند، انگیزه و نیرویتان را برای زندگی از بین ببرد و شادی شما را نابود کند. برای رسیدن به آرامش، می‌توانیم درباره آسیب‌پذیری‌هایمان با دیگران صحبت کنیم.  کافی است چند نفری از اطرافیان‌مان، از وضعیت ما و احساسات‌مان باخبر باشند. آشکارسازی نیازمند شجاعت است؛ هرچند ممکن است راه‌حل نباشد اما گامی برای شروع است. در این مسیر دیگران می‌توانند افکار و فرضیات نادرست ما را شناسایی و گوشزد کنند. وقتی بپذیرم که ما انسان هستیم، انسانی که فراتر از کارها و اعمالش است، انسانی که همانگونه که هست کامل و کافی است، خودبخشودگی برایمان آسان‌تر خواهد بود.