اینک فاجعه

ناهید پیشور- روزنامه نگار

حجت طاهری در «احتضار» از موضوعی تکراری که درباره‌اش مستندهای زیادی ساخته شده است، فیلمی تکان‌دهنده ساخته است. فیلمی که مشخص است در کمال صبر و حوصله ساخته شده و سازنده‌اش نخواسته با ابزارهای ‌دم دستی، سر و ته کار را اصطلاحا هم بیاورد. آنچه به فیلم جان می‌بخشد در ابتدا تصاویر باشکوه و در عین حال مهیبی است که از طبیعت ارائه می‌دهد و در مرحله بعد این لحن جسورانه اثر است که دور از نگاه شعار زده، به عمق بحران می‌پردازد. اینکه مشکل تخریب جنگل‌ها با سازوکار موجود تقریباً غیرممکن است. از این جهت احتضار را می‌شود در رده مستند‌های هشدار‌دهنده قرار داد؛ مستندی که کنار طرح مسئله اصلی، داستان زندگی یک دوستدار محیط‌زیست را هم روایت می‌کند که کنار رسیدگی به پدرش، می‌کوشد از جنگل‌های زاگرس هم حفاظت کند. کارگردان زیست شخصی (نگهداری از پدری پیر) را با کنش اجتماعی (حراست از جنگل‌ها) شخصیت محوری اثرش را به‌خوبی با یکدیگر پیوند زده است. احتضار هشداری است درباره فاجعه‌ای زیست‌محیطی که گویی از فرط تکرار عادی شده و دیگر حساسیتی را هم برنمی‌انگیزد. علت این عادی‌سازی‌ در مستند احتضار به خوبی بررسی شده است. با وجود زمان نسبتا طولانی (۷۰دقیقه) احتضار مستندی است که تا انتها تماشاگر را با خود همراه می‌کند.