مرضیه موسوی- روزنامه‌نگار
«فضای بی‌دفاع شهری» عمدتا به‌عنوان فضایی در شهر شناخته می‌شود که امکان وقوع خشونت، جرم و بزه در آن فراهم است؛ از زیر پل‌های تاریک و پرت گرفته تا ساختمان‌های نیمه‌کاره رها‌شده‌ای که هیچ نظارت و نگهبانی‌ای از آنها نمی‌شود. ویژگی‌های ظاهری و شهری و همچنین ویژگی‌های اجتماعی مختلفی می‌توانند گوشه و کنار شهر را به محل‌هایی ناامن برای تردد شهروندان تبدیل کنند. نبود نور کافی یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های فیزیکی این فضاهاست. فضای بی‌دفاع شهری جایی است که در آن عنصر نظارتی‌ای وجود ندارد و حس تعلق‌خاطری هم به آن ایجاد نمی‌شود. این فضا می‌تواند بستری برای آسیب‌های اجتماعی و فعالیت‌های غیرمجاز و نابهنجار، از ریختن زباله تا استفاده از مواد‌مخدر، سرقت یا حتی تجاوز به عنف را ایجاد کند. در عین حال می‌توان با انجام راهکارهایی، این فضاها را به نقاط امنی برای تردد و زیست شهری تبدیل کرد. طبق اعلام رئیس کمیته اجتماعی شورای شهر تهران، هم‌اکنون 26هزار نقطه بی‌دفاع شهری در پایتخت شناسایی شده است.
شناسایی بیش از 26هزار نقطه بی‌دفاع شهری در تهران
عرصه‌های تولید جرم و بزه
در همینه زمینه :
