قهی

روستای قهی در 80کیلومتری شهر اصفهان و در بخش جلگه و دهستان امامزاده عبدالعزیز قرار دارد. واژه قهی از ترکیب دو جزء «قه» و «ی» تشکیل شده است. در وجه‌تسمیه این روستا 2روایت نقل شده است. به یک روایت «قه» تازی‌شده «که» و به‌معنای قنات و جوی آب است و «ی» علامت نسبت است که روستا را به قنات یا قنات را به روستا منسوب می‌کند؛ به روایت دیگر، قهی معرب کهی و به‌معنای جای پست در مقابل واژه کوهپایه است.
روستای قهی سال 84 در فهرست آثار ثبت‌شده ملی قرار گرفت. میراث فرهنگی حدود 20بنای مربوط به دوره صفویه و قاجار را به ثبت ملی رساند اما شواهد نشان می‌دهد این روستا قدمت بیشتری دارد. خانه‌های موجود روستا شامل خانه‌های اربابی و خانه‌های سایر اهالی است. خانه‌های اربابی بسیار بزرگ و زیبا ساخته شده است. برای ساخت خانه‌ها از معماران یزدی و شیرازی استفاده می‌کردند. از مهم‌ترین خانه‌های اربابی که امروزه در فهرست میراث فرهنگی قرار گرفته است، می‌توان به خانه‌های ابوالقاسم‌خان، ابوتراب‌خان (حاج داراب)، حاج آخوند، علیرضا قرهی، حاج امین‌الله قرهی، حاج حسن قرهی و... اشاره کرد. از دیگر آثار معماری روستا شترخان‌ها هستند. ساخت این بناها به‌دلیل پیشه شترداری مرسوم بود. شترخان‌ها در کنار منزل شترداران ساخته و از 2قسمت سقف‌دار و بدون سقف تشکیل می‌شد. قسمت سقف‌دار برای نگهداری شترها در زمستان استفاده می‌شد. قسمت بدون سقف که بهاربند نام داشت برای نگهداری شترها در فصل بهار و تابستان بود.