یادداشت
رمان خواندن در تهران
داریوش فرهنگ | بازیگر و کارگردان سینما:
شاید نخست این سؤال مطرح باشد که سینما و ادبیات چه قرابتی با هم دارند؟ اما پاسخ این پرسش خیلی سرراست و واضح است؛ ارتباط مستقیم! در گوشه و کنار شهر کتابخانه‌هایی وجود دارد که حتی شهروندانی که در خانه‌هایشان کتاب‌های ارزشمندی ندارند، می‌توانند به آن کتابخانه‌ها مراجعه کنند.
می‌توان با عضویت در این کتابخانه‌ها دست‌کم اگر نمی‌شود در سالن مطالعه، کتاب خواند، کتاب را از کتابخانه امانت گرفت و به خانه برد و در آرامش خواند. سفارش من به کسانی که به هنر و ادبیات و سینما علاقه‌مندند این است که فیلمنامه‌های خوب جهانی را پیدا کنند و بخوانند و در عین حال از خواندن رمان‌‌های شاخص و درخشان غافل نشوند. من هیچ‌یک از محله‌ها و مناطق تهران را از این موضوع متمایز نمی‌دانم و به نظرم همه اهالی تهران با طی کردن اندکی مسافت، می‌توانند به سهولت به نخستین کتابخانه دسترسی داشته باشند.
شهروندان تهرانی که می‌خواهند بازیگری را تجربه کنند، باید از کتاب و کتابخوانی غفلت نکنند و کتابخانه‌های خوب موجود در محله‌شان را بشناسند و از آنها استفاده کنند. آنچه می‌خواهم بگویم و به نظرم اهمیت موضوع نیز در آن نهفته است این که مطالعه رمان و داستان کوتاه روحیه یک سویه‌نگری در دانش و معرفت را از بین می‌برد. اگر مطالعه رمان را کنار بگذاریم دایره واژگانمان محدود می‌شود و در ابراز مقاصد و اهدافمان در ذهن و زبان دچار لکنت می‌شویم و برای بیان هنرمان نیز در بهترین حالت، زبانی الکن خواهیم داشت.
نوجوانان و جوانان تهرانی می‌توانند از پتانسیل‌های موجود که همین کتابخانه‌های غنی هستند، بهره ببرند. دانش و دانش‌اندوزی در هر وضعیتی برای بازیگر و حتی غیربازیگر مفید است. خواندن رمان و داستان کوتاه ذهن و روح هنرمند را بارور می‌کند. ادبیات و سینمای امروز از هم تأثیر می‌گیرند. توصیه‌ام به هم‌محله‌ای‌ها و شهروندان فرهیخته تهرانی این است که از مطالعه کتاب‌های درخشان غافل نباشند.
