گروه ادب و هنر
به روز اعلام فهرست نهایی نامزدهای انتخابات ریاستجمهوری نزدیک میشویم. بحث و گفتوگو میان نامزدهای احتمالی و نخبگان در شبکههای اجتماعی سخت جریان دارد. هرکدام از نامزدها برنامههای خود را برای آینده پیشرو اعلام میکنند. همه مشغول سیاست ، اقتصاد، برجام و قیمت دلارند اما چیزی که کمتر به گوش میرسد برنامههای نامزدها برای حوزه فرهنگ و هنر است. حوزهای که بهرغم اهمیت بسیار همواره در برنامههای کلان مغفول مانده است. شماری از پیشکسوتان حوزههای گوناگون فرهنگ و هنر از انتظارات خود از رئیسجمهور آینده به همشهری گفتهاند.
عباس مشهدیزاده: فرهنگ را نمیشناسند
عباس مشهدیزاده یکی از پیشکسوتان هنرهای تجسمی ایران است. نقاش و مجسمهسازی که بیش از 60سال است در جامعه تجسمی ایران حاضر است و دولتهای گوناگون را به چشم دیده است. او درباره انتظارات از رئیسجمهور آینده میگوید: «فرهنگ را نمیشناسند، نه ریشه فرهنگ را میشناسند، نه میوه و محصول فرهنگ را، نه بدنه و تنه فرهنگ و هنر را. هیچکدام از نامهایی که مطرح شدهاند رجالی نیستند که اهل فرهنگ باشند. بقیه حرفها چیزهایی نیست که بتوان گفت و اگر بگویم شاید نتوان نوشت.»
ابراهیم حقیقی: معیشت بر هر چیز دیگری اولویت دارد
ابراهیم حقیقی گرافیست پیشکسوت و هنرمندی است که نه فقط در حوزه گرافیک بلکه در حوزههای گوناگون ازجمله کتاب و سینما کارنامهای پربرگوبار دارد. او سالهای بسیاری عضو هیأت داوران و شورای سیاستگذاری جشنوارههای تجسمی ازجمله جشنواره تجسمی فجر بوده است. او درباره انتظارات از رئیسجمهور آینده گفت: «هر بار که انتخابات نزدیک میشود از اهالی فرهنگ و هنر درباره انتظارات میپرسند. 8سال پیش در نخستین جلسهای که با حضور رئیسجمهور برگزار شد به نمایندگی از هنرمندان مجموعهای از خواستهها را مطرح کردم. ناامیدانه باید بگویم که نهتنها خواستهها محقق نشد بلکه دچار ناامیدی بیشتر هم شدیم. خواسته هنرمندان جدای از خواسته عموم جامعه نیست. اول باید زنده باشند و بتوانند ضروریات زندگی روزمره را داشته باشند که بتوانند بهکار هنری مشغول شوند. خواسته هنرمندان مثل عموم مردم در وهله اول معیشت است. من نمیدانم که نقاشان در یک سال اخیر چگونه ارتزاق کردهاند! گالریها تعطیل است. تئاترها تعطیل است. از نزدیک میدانم که تئاتریها دچار مشکلات بسیارند. از فروردینماه گذشته تا امروز قولهای بسیار برای مساعدت به اهالی تئاتر دادهاند. سینما اگرچه باز است ولی دچار معضل است. پس تا از این معضلات عبور نکنیم نمیتوان به آینده فرهنگ و هنر امیدوار بود. الان منتظر واکسن کرونا هستیم. بسیاری از کشورهای جهان واکسیناسیون را زودتر انجام دادهاند اما ما مثل همیشه عقب ماندهایم. دلایل این عقبماندگی را هر کس چیزی میداند اما من به پای ناتوانی مسئولان میگذارم. برای 4سال آینده باید امیدوار باشیم که در وهله اول واکسیناسیون زودتر انجام شود. بعد هر رئیسجمهوری که میآید فکری به حال معیشت مردم بکند که تورم از این بیشتر نشود و تأمین حداقلها برای مردم ممکن باشد؛ چه عموم مردم چه هنرمندان، که هنرمندان نیز بخشی از مردم بهشمار میروند و تافته جدابافته نیستند.»
محمد سریر: حل مسائل بینالمللی
محمد سریر از آهنگسازان پیشکسوت موسیقی ایران است که آهنگسازی آلبومهای بسیاری را در کارنامه خود دارد. بسیاری او را با آهنگهای جاودانهای که برای زندهیاد محمد نوری ساخته بهخاطر میآورند. محمد سریر علاوه بر کارهای هنری در کارهای صنفی مربوط به هنرمندان نیز فعالیت کرده است، ازجمله اینکه زمانی مدیریت خانه موسیقی را بهعهده داشته و اکنون نیز عضو شورایعالی خانه هنرمندان است. سخنان سریر بیشتر ناظر حل مسائل بینالمللی است، چه او در سالهای زیادی بهعنوان کارمند وزارت خارجه بوده و مسئولیتهایی در حوزه دیپلماسی داشته است؛ «کار نخست رئیسجمهور باید این باشد که مسئله ایران و کشورهای شرق و غرب را حل کند، چراکه حل این مسائل به برطرفشدن بسیاری از مسائل داخلی خواهد انجامید و راههای ارتباط بینالمللی را در حوزههای گوناگون، ازجمله حوزههای فرهنگی و هنری حل خواهد کرد. بهجز این، چشمانداز رئیسجمهور و دولت آینده و وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی باید رو به آینده باشد. مسیر فعالیتهای هنری برای جوانان باید هموار شود. ما اکنون شاهد انحرافهایی در فعالیتهای هنری جوانان هستیم که بخشی از آن بهخاطر فقدان آموزشهای مناسب است و بخشی دیگر بهخاطر عدمارتباطات پیشکسوتان با هنرمندان جوان. بسترهای چنین ارتباطی باید فراهم شود که هنرمندان جوان بتوانند در مسیر درست قرار بگیرند و بتوانند کار کنند. پیشرفتهای فرهنگی و هنری ما به پیشرفت در حوزههای دیگر نیز کمک خواهد کرد.»
مریم معترف: انتخاب وزیر فرهنگی مدیر و مدبر
مریم معترف بازیگر کهنهکار تئاتر و تلویزیون امیدوارانهتر از رئیسجمهور میخواهد در انتخاب مرد فرهنگ کابینه دقت کند؛ «از رئیسجمهور آینده انتظار دارم با توجه به اینکه فرهنگ و هنر نقش سازندهای در ساخت جامعه و مردمان آن دارد؛ وزیری را برای وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی انتخاب کند که در ضمن آشنایی با فرهنگ و هنر، مدیر و مدبر باشد که در آنصورت حتما بسیاری از مشکلات هنر و هنرمندان برطرف خواهد شد و آینده روشنی در پیش روی جامعه هنری قرار خواهد گرفت. به امید آن روز.»
بسیاری دیگر از پیشکسوتان فرهنگ و هنر حاضر به گفتوگو نشدند و هر پیشنهادی را برای رئیسجمهور آینده تکرار حرفهایی دانستند که هر 4سال یکبار مطرح میشود و هیچگاه مدنظر رئیسجمهوران و دولتمردان قرار نمیگیرد؛ ماجرایی که بیشتر از ناامیدی اهالی فرهنگ و هنر حکایت میکند. علی نصیریان، اسماعیل خلج، قطبالدین صادقی، احترام برومند، قباد شیوا، طاهر شیخالحکمایی، نصرتالله مسلمیان و یعقوب امدادیان ازجمله هنرمندانی بودند که گفتند هیچ پیشنهادی برای رئیسجمهور آینده ندارند یا احتمال تأثیر پیشنهادهای تازه را نمیدهند.
کفهسنگین ناامیدی
مریممعترف، عباس مشهدیزاده، محمد سریر و ابراهیم حقیقی انتظارات خود را از رئیسجمهور آینده گفتهاند
در همینه زمینه :