فقر، بیکاری و کرونا اقشار محروم شهرها را محاصره کرده است. مشکلات اقتصادی که از چند سال پیش شروع شد با رسیدن کرونا شدت گرفت و تعطیلی‌ها و محدودیت‌های ناشی از انتشار ویروس کسب‌وکار‌های کوچک را به نابودی کشاند. در دومین سال درگیری با کرونا مشکلات محرومان در حاشیه و درون شهرها زیاد شده است. در چهارمین موج انتشار بیماری و درحالی‌که تعداد جانباختگان به سرعت و هر روز بیشتر می‌شود، برخی از مشاغل و اصناف برخلاف محدودیت‌ها و توصیه‌های بهداشتی به‌کار خود ادامه می‌دهند. یکی از دلایل این اتفاق نیاز به درآمد روزانه‌ای است که زندگی بخش بزرگی از مردم به آن وابسته است. در این میان برخی سازمان‌ها در پی ایجاد سازوکاری برای رساندن کمک به نیازمندان هستند. سازمانهای مردم نهاد و معتمدین محلی مهم‌ترین مسیر رساندن کمک‌ها به شهروندان نیازمند هر محله هستند. در شرایط سخت امروز این سازمان‌ها بیش از همه با مشکلات اقتصادی گروه‌های محروم آشنا هستند.
لیلا ارشد، مددکار اجتماعی و مدیرعامل مؤسسه خانه خورشید با اشاره به آسیب‌های شدیدی که اخیرا به مددجویان وارد شده است، می‌گوید: «ما تقریبا در همه‌جا خیریه‌ها و سازمانهای مردم‌نهاد را داریم. قطعا شورایاری‌ها و انجمن‌های محلی در زمینه توزیع کمک‌ها از سازمانهای دولتی بهتر عمل می‌کنند؛ زیرا گروه‌های هدف را می‌شناسند.» او می‌افزاید: «قبل از کرونا و در سال 97فقری گزنده و تلخ را حس کردیم و از آن موقع مشکلات به‌شدت زیاد شده است؛ آنقدر که الان در بین سازمانهای مردم‌نهاد، هر فعالیت اجتماعی و مدنی که می‌خواهیم انجام دهیم، تبدیل به خیریه می‌شود. انتظار همه از سمن‌ها این شده است که امکاناتی را بگیریم و به نیازمندان بدهیم.» این فعال اجتماعی می‌گوید: «از طرف دیگر این روند باعث شده است که بعضی از نیازمندان تلاش کنند هرچه که می‌توانند دریافت کنند و وابسته به این کمک‌ها شوند که با هدف اصلی ما برای رشد و توانمند‌سازی آنها تطبیق ندارد.»
ارشد تأکید می‌کند: «با وجود مشکلات مالی شدید باز هم کمک‌های مردمی وجود دارد؛ اگرچه کمتر شده است، اما هنوز هم هموطنانی هستند که کمک به نیازمندان را فراموش نمی‌کنند، اما با از دست دادن شغل‌ها مشکلات مالی افزایش پیدا می‌کند.» او کمک کردن از طریق مساجد، سراهای محله و سامانه‌هایی که از سمت شهرداری ایجاد شده را راه‌حل خوبی برای حمایت افراد کم‌بضاعت عنوان می‌کند و می‌گوید: «به هر حال در شرایط فعلی سازمانهای مردم‌نهاد و شورایاران باید فعال‌تر شوند تا حداقلی‌ترین نیازهای خانواده‌های بی‌سرپرست و محروم به‌درستی شناسایی شده و شهروندان در قالب مسئولیت اجتماعی و خیرین بتوانند کمک‌های خود را به‌دست آنها برسانند. سازمان های مردم نهاد می‌توانند بیش از پیش در توانمند‌سازی محرومان به ویژه زنان بی سرپرست کمک کنند.
سازمانهای مردم نهاد به توانمند‌سازی محرومان کمک کنند
در همینه زمینه :
