بر بلندای روزنامه‌نگاری اجتماعی

پدرام الوندی- روزنامه‌نگار

زمستان ۹۹ برای دوستان و شاگردان مهدی فرقانی با خبر بازنشستگی او از دانشگاه علامه طباطبایی همراه بود. نام فرقانی برای دانشجویان جوان‌تر با ریاست دانشکده علوم ارتباطات و برای شاگردان قدیمی‌تر با کلاس‌های درس روزنامه‌نگاری و گزارش‌نویسی و برای دوستانش  با تحریریه پر شور کیهان در دهه‌های پنجاه و شصت پیوند خورده است. 
قریب به پنج دهه زیستن با روزنامه‌نگاریِ دغدغه‌‌مند و جامعه‌محور، چه پشت میز تحریریه و چه در قامت استاد روزنامه‌نگاری مهم‌ترین ویژگی مهدی فرقانی بوده است. او سال‌ها در صفحه‌۵‌کیهان خبرنگاری کرد و بعد دبیر همان صفحه طلایی روزنامه شد؛ صفحه‌ای که یکی از نمادهای روزنامه‌نگاری اجتماعی و گزارش‌نویسی مردم محور بود. سال‌ها بعد وقتی در کلاس درس دوره دکترا درباره واژه نوپدید روزنامه‌نگار راه‌حل‌گرا صحبت می‌کردیم، ده‌ها مثال از گزارش‌هایی می‌زد که سال‌ها پیش‌تر در کیهان نوشته بود یا دبیری کرده بود و مضمون آنها پرداختن به مسائل اجتماعی از منظر راه‌حل‌گرایی بوده است. در نگاه او روزنامه‌‌نگاری با گره‌گشایی از جامعه عجین شده است؛ به‌ویژه در روزهایی هستیم که روزنامه‌نگاری بیش از گذشته به بازگشت به مردم می‌اندیشد و رقبای قدرتمندش در شبکه‌های اجتماعی و پیام‌رسان‌های موبایلی وقت و ذهن مخاطب را به خودشان اختصاص داده‌اند. در چنین شرایطی است که بازگشت به روزنامه‌نگاری اجتماعی به عنوان نقطه اتکای برخاستن دوباره حرفه روزنامه‌نگاری به کار می‌آید؛ گونه‌ای که می‌تواند رسانه‌های بزرگ را باردیگر به جامعه پیوند بزند و در همهمه رسانه‌ای این روزها باردیگر مخاطبان را کنار خود بنشاند.
پیمودن چنین مسیری بدون اتکا به تجربه و دانش پیشکسوتانی چون مهدی فرقانی دشوارتر خواهد بود. هزاران روز تجربه حضور در تحریریه و انتشار گزارش‌های مؤثر در روزهایی سخت، فرقانی را بر بلندای ژانر روزنامه‌نگاری اجتماعی نشانده است.