سید مرتضی توکلی
گفت: طعم قهوه را دوست داری؟ گفتم گاهی تلخی را دوست دارم. گفت: ولی همه روزهای من تلخ هستند. طی جلساتی درباره خیلی چیزها و ۹چیز مهم که در تلخی ایام ما تأثیر دارند، حرف زدیم. 2تای آنها را اینجا کوتاه میگویم و میگذرم: اول؛ اینکه استاندارد توقعام را از دیگران آن بالا بالاها نگه ندارم. این من را از پای درمیآورد. مغز و روز و روزگار ما را بهسوی تلخی پیش میبرد. دوم؛ اینکه فرصتهایی را که میتوانم در آنها قدردانی کنم، از دست ندهم؛ از خدا، از همکار، از شریک عاطفی یا فرزند، از والدین، از همسایه یا مدیر ساختمان. از کسی که شب میآید و زحمت بردن زبالهها را میکشد. تشکر و قدردانی به ذهن و جان ما بال میدهد. شکر، زمین ذهن را آفتکش میزند. نتیجه؟ اینکه ذهن بیآفت، به سمت تلخی بیپایان نمیرود.
ویزیت ذهنی/ آدرس دقیق ذهن بیآفت
در همینه زمینه :