درگیری ذهنی کودکان چاق

نگاه به چاقی کودکان از حوزه روانشناختی به آنها و خانواده‌هایشان کمک می‌کند تا افکار و رفتارهای ناسالم مرتبط با غذاخوردن و تحرک را شناسایی و اصلاح کنند و الگوهای غذایی سالم‌تری هم داشته باشند. نکته‌ای که آسیه خالقی، روانشناس کودک هم آن را تأیید می‌کند و می‌گوید: «به‌طور کلی مغز فرمانده بدن است و زمانی که فرد دچار چاقی می‌شود، نه‌تنها مغز او که کل سیستم بدن تحت‌تأثیر قرار می‌گیرد.»
 خالقی در گفت‌وگو با همشهری درباره دلیلی که هوش کودکان به‌دلیل چاقی تهدید می‌شود، به نکته جالبی اشاره می‌کند و توضیحات بیشتری درباره وضعیت این افراد دارد.

زمان طولانی دریافت علائم سیری
هوش 2قسمت است؛ بخش ارثی و ژنتیک (هوش سیال) و بخش آموزشی (هوش متبلور). در بخش دوم آی‌کیو تحت تأثیر آموزش‌های محیطی، آنچه والدین به کودک می‌آموزند و... قرار دارد. آی‌کیو شامل هر دو می‌شود؛ هم کلامی و غیرکلامی است. هوش ژنتیک ارثی افراد هم در فهرست غیرکلامی‌ها قرار می‌گیرد. زمانی که یک کودک دچار اضافه وزن یا چاقی می‌شود، مانند سایر افراد، سیستم بدنی او دچار تغییرات می‌شود. حجم معده این کودکان بیشتر است و علائم سیری به مغز آنها دیرتر ارسال می‌شود تا دست از غذا بکشند. البته بدن سلول‌های هوشمند دارد و این شرایط را مدیریت می‌کند اما به هر صورت اختلالاتی در بدن رخ می‌دهد.

اولویت اول غذاست
کودکانی که چاق می‌شوند، یکی از عمده‌ترین توجهاتشان به غذا و خوراکی‌هایی که باید بخورند و عمدتا غذاهای آرامش‌بخش با کالری بالا مصرف می‌کنند. با کودکان زیادی مواجه هستیم که در محیط‌های آموزشی نگران وعده‌های غذایی مورد علاقه‌شان هستند که مادرشان برای آنها درنظر گرفته است. این نگرانی باعث می‌شود که توجهات محیطی کودک کاهش پیدا کند. توجه یک امر انتخابی است و پیش از توجه به آموزش، انتخاب این کودکان خوردنی‌ها هستند. به همین دلیل ممکن است نسبت به همسالان خود که دچار اختلالی نیستند، به‌عنوان مثال در یادگیری‌ها جا بمانند و حتی یادگرفتن جدول ضرب هم برای آنها امری سخت و طاقت‌فرسا شود.

تغییر در عدد هوش متبلور
زمانی که کودک از آموزش عقب بماند، هوش کلامی او کاهش پیدا می‌کند و این مسئله، عدد هوش متبلور او را تغییر می‌دهد. این کودکان آنقدر به غذا وابسته هستند که اگر خوراکی مورد علاقه یا وعده غذایی مورد نظرشان را در اختیار نداشته باشند، ممکن است رفتارهای پرخاشگرانه داشته باشند یا به عمد نسبت به محیط بی‌توجهی کنند. این کودکان در محیط‌های آموزشی تمرکز لازم برای کسب مهارت و یادگیری را ندارند و خیلی هم اهمیتی به این آموزش‌ها نمی‌دهند. این مسئله باید از سوی والدین مورد توجه قرار گیرد و با کمک متخصصان و کارشناسان این حوزه نسبت به اصلاح عادات غذایی کودکانشان یک گام جدی بردارند، چون کودکان این عادت‌های اشتباه را اغلب از طریق مشاهده والدین یا قرار گرفتن در معرض محیط‌های غذایی ناسالم کسب می‌کنند.