سالمرگ/ عمری وقف فرهنگ و دانش

عباس زریاب خویی مورخ، ادیب، مترجم و نسخه‌شناس برجسته‌ای بود که به علوم و معارف دوران اسلامی و تاریخ و فرهنگ ایران پیش از اسلام آشنایی کامل داشت و از همین رهگذر هم در طول زندگی خود خدمات ارزنده‌ای به فرهنگ و تمدن ایران عرضه کرد. او پس از تحصیلات مقدماتی در خوی و علوم حوزوی در قم، توسط قوای روس به تهران تبعید شد. در تهران کار در کتابخانه مجلس شورای ملی او را با سیدحسن تقی‌زاده آشنا کرد که بعدها با معرفی او بورس مطالعاتی بنیاد هومبولت در اختیارش قرار گرفت. زریاب خویی با استفاده از این بورس در سال۱۳۳۹ از دانشگاه یوهانس گوتنبرگ شهر ماینز در رشته‌های تاریخ و فلسفه دکتری گرفت. زریاب خویی از سال۱۳۴۵ استاد تاریخ در دانشکده ادبیات دانشگاه تهران بود و در رشته‌های ادبیات فارسی، ادبیات عرب، فلسفه، زبان‌شناسی و معارف اسلامی تدریس می‌کرد. وی همچنین عضو انجمن بین‌المللی شرق‌شناسی  و از همکاران دایره المعارف فارسی و دانشنامه ایران و اسلام بود.  اطلس تاریخی ایران، تاریخ ساسانیان، آیینه جام، سیره رسول‌الله، ترجمه کتاب‌های تاریخ فلسفه، لذات فلسفه، تاریخ ایرانیان و عرب‌ها در زمان ساسانیان عنوان برخی از کتاب‌های او هستند.
عباس زریاب خویی (۲۰ مرداد ۱۲۹۸ خوی– ۱۴ بهمن ۱۳۷۳ تهران)