این نیمکت «لالیگایی» نیست

اگر قرار است برای مربیان نوگرای ایرانی نمادی مشخص کنیم، شاید روی کاغذ هیچ‌ کس به اندازه جواد نکونام شایسته تصاحب این عنوان نباشد. او هم سابقه سال‌ها بازی باشگاهی در سطح لالیگای اسپانیا را دارد، هم رکورددار بازی در تیم ملی است و هم استارت خوب و امیدوارکننده‌ای در این حرفه داشته است. جواد توانست نساجی را لیگ برتری کند و فصل گذشته هم با فولاد خوزستان سهمیه حضور در لیگ قهرمانان آسیا را به‌دست بیاورد. با وجود این بدون تعارف برخی اتفاقاتی که این فصل در این تیم رخ می‌دهد واقعا جای دفاع ندارد. نیمکت فولاد در هر دو بازی این تیم برابر پرسپولیس و استقلال خبرساز شد و این موضوع در چند مسابقه دیگر پارسال و امسال هم تکرار شده است. این آخری اما نوبر بود؛ تعریض زمین خانگی فولاد احتمالا به‌خاطر جلوگیری از پرتاب اوت‌های بلند توسط نادر محمدی. این موضوع پیش از بازی با پیکان رخ داد و سر و صدای بسیار زیادی به پا کرد. نهایتا هم با اعتراض میهمان و اندازه‌گیری زمین، خط‌کشی‌ها تغییر کرد. حالا کاری به حربه پیکانی‌ها در مسیر رسیدن به گل نداریم، اما تغییر اندازه زمین بیش از هر چیز دیگری نشان می‌دهد تیم میزبان پلن تمرین‌شده خاصی برای استفاده ندارد و تنها دنبال خراب کردن بازی حریف است. فولاد یک مربی لالیگایی دارد، اما اتفاقات امسال باشگاه در حد این عنوان نیست و این مسئله جای انکار ندارد.