دانشگاه بدون نشانی

حافظ روحانی  

با اینکه در هفتاد‌و‌نهمین جلسه شورای دانشگاه تهران، مورخ 9شهریور‌ماه سال1319 اساس‌نامه دانشکده هنرهای زیبا در 9ماده به تصویب شورای‌عالی دانشگاه به ریاست دکتر اسماعیل مرأت رسیده بود، اما دانشکده علناً محل مشخصی ندارد. از همین‌رو مدرسه مروی را به این دانشکده نوپا اختصاص می‌دهند که در ابتدا هنرکده خوانده می‌شد. مدرسه مروی، مدرسه علوم دینی است و همین موضوع در طول یک سال باعث اختلاف میان طلبه‌ها و دانشجویان جوان هنرکده می‌شود. اختلاف آنچنان بالا می‌گیرد که گویا خبر به گوش محمدعلی فروغی، نخست‌وزیر وقت، هم می‌رسد و او دستور رسیدگی می‌دهد. در نهایت مقرر می‌شود محل هنرکده تغییر کند. اما اوضاع مملکت سخت به هم ریخته است. درست در بحبوحه همین نامه‌نگاری‌هاست که وقایع شهریور 1320 رخ می‌دهد و اوضاع کشور به هم می‌ریزد که در نهایت به استعفای اجباری رضاشاه منجر می‌شود. در بحبوحه همین وضعیت بغرنج اما مدیران فرصت را غنیمت می‌دانند و در شهریور 1320محل هنرکده را به زیرزمین دانشکده فنی منتقل می‌کنند که ساختمانش به تازگی به پایان رسیده. به این ترتیب از مهر‌ماه سال1320، دومین سال آموزشی هنرکده برای 10دانشجو در مکان اصلی دانشگاه تهران آغاز می‌شود. 3هنرجوی نقاشی آن‌قدر اقبال دارند که نخستین ساختمان هنرکده را در سال1324 ببینند، اما 7دانشجوی معماری به سال1322 و در همین زیرزمین فارغ‌التحصیل می‌شوند تا هیچ‌گاه دانشکده‌ را به چشم نبینند.