داستان اموال رضاشاه

رضاشاه وقتی از تهران به سوی جنوب کشور حرکت کرد تمامی اموال خود را  به ده گرم نبات به فرزند و جانشینش بخشید. این مسئله باعث نگرانی بسیاری از کسانی شد که اموال و املاک آنها توسط رضاشاه به زور غصب شده بود تا جایی که در خاطرات عمیدی نوری آمده است:«...در مطبوعات انعکاسی از تصمیم دیگر محمدرضاشاه به‌دست آمد؛‌ که ایشان قصد دارند کلیه املاک و اموال غیرمنقول انتقال یافته از پدرش را هم به خزانه مملکت واگذار نموده املاک مردم ایران را که پدر به زور گرفته بود خالصه دولت نماید. این خبر در محافل مردم مازندران و کرمانشاهان اثر بدی بخشید، زیرا حس کردند با این برگی که محمدرضا شاه روی میز خواهد گذارد دیگر امکان استرداد آن املاک به صاحبان‌شان میسر نیست... .» شاه جوان جدید وقتی موج انتقادات تند و شکایات متعدد مردم از املاک غصبی به ارث برده را دید در نامه‌ای به نخست‌وزیر، محمدعلی فروغی اموال واگذار شده از سوی پدرش را به دولت واگذار کرد تا به مصارف مقتضی و مورد‌نظر دولت برسد: «جناب آقای نخست‌وزیر چون منظور اصلی اعلیحضرت پدر بزرگوار ما در واگذاری اموال خودشان به ما این بود که به مصارف خیریه برسد و ما هم از هر حیث فراهم می‌آوریم. بنابراین چنین تصمیم نمودند اموالی که از قبیل املاک و مستغلات و کارخانجات به ما واگذار شده است به‌منظور ترقی کشاورزی و بهبودی حال کارگران ترقی فرهنگ و بهداری دولت و ملت اعطا نمائیم تا بر حسب اقتضا و برای انجام منظورهای بالا یا املاک را بفروش برساند و یا با حفظ و توسعه آبادی آنها در ملک دولت نگاه‌دارند  و نیز مقرر می‌داریم که اگر کسانی باشند که نسبت به املاک ادعای غبنی داشته باشند پس از رسیدگی به شکایت آنها از محل همین املاک رفع ادعا بشود. سی‌ام شهریور‌ماه 1320». شاه البته در سال‌های بعد مخصوصا در دولت هژیر این اموال را کم‌کم از ید دولت نیز خارج و در بنیادی به نام پهلوی تجمیع کرد.