یادداشت
اطلاع نداریم
حامد فوقانی _ دبیر گروه شهر
از اردیبهشت ماه امسال که موضوع واگذاری پادگان06 از سوی ارتش به شهرداری تهران دوباره داغ شد و مدیران عالی شهری، پیگیر به سرانجام رسیدن طرح شدند، به جرأت می‌توان گفت که کسی ساز مخالف با مسئله را کوک نکرد. بی‌تردید واگذاری یک عرصه 50هکتاری به شهر و شهروندان، اقدامی مبارک به‌حساب می‌آید که در طول تاریخ شهرنشینی ایران کمتر رخ داده است. 2 نهاد اصلی درگیر ماجرا اگرچه یک‌پروسه طولانی چانه‌زنی برای نحوه واگذاری را سال‌ها طی کرده بودند اما شهرداری دوره فعلی با شروع سال جدید و در زمانی که همگان صحبت از لزوم توسعه فضاهای همگانی به‌خاطر اپیدمی بیماری‌های نوظهور می‌کردند، قضیه را به جد دنبال کرد تا پرونده خاک‌خورده پادگان06 بالاخره از کشو بیرون آمده و تعیین تکلیف شود. خیلی زود عملیات اجرایی برای تبدیل فضایی 35هکتاری از پادگان به بوستان و فضاهای عمومی آغاز شد. ماند مسئله آن 15هکتار باقیمانده که معلوم شد قرار است در محدوده‌ای نزدیک به بخش شرقی و بدون درخت، بارگذاری صورت گیرد تا ارتش بتواند در قبال واگذاری، بهره ببرد. نکته خوب این بود که شهرداری تهران توانسته بود با طرف‌های مقابل به بارگذاری‌هایی با حجم یک‌سوم میزانی که پیش‌ترها و در دوران مدیریت شهری قبلی تفاهم شده بود به توافق برسد.
درست یک‌هفته بعد از مراسم توافق، صداهای مبهمی به گوش می‌رسید که برج‌هایی در 15هکتار ساخته می‌شود و این یعنی بارگذاری شدید جمعیتی و قفل شدن ترافیک محله پاسداران. اینکه برخی نسبت به نحوه بارگذاری در پادگان06 (بوستان ارتش) نقد داشته و ایراد می‌گیرد اصلا بد نیست و باید اظهارنظرها و پیشنهادها را به فال نیک گرفت؛ چراکه همین‌ها هست که می‌تواند آینده یک‌شهر و محله را از دچار شدن به وضعیتی غیرانسانی نجات دهد. اما سؤال اینجاست که چرا برخی از مسئولان، مدیران و کارشناسان اینقدر دیر عمل می‌کنند؟ آیا نباید پیش از آنکه تصمیم‌های نهایی گرفته شود، نقدها ارائه شود؟ چند مورد زیر اهمیت چنین پرسش‌هایی را بیشتر مشخص می‌کند.
1 هفته پیش یک عضو شورای چهارم شهر تهران در گفت‌وگو با یک خبرگزاری، توافق بر سر واگذاری پادگان06 را زیر سؤال برد. نکته اساسی اینجاست که او اصلا اشاره به این نکرد که چرا در دوره خودشان نتوانسته بودند چنین پرونده‌هایی را به نتیجه برسانند و تنها در چند مورد با دستور عالی‌ترین مقام کشور، مثل بوستان‌های ولایت (پادگان قلعه‌مرغی) و بوستان یاس فاطمی توانستند ورود جدی داشته باشند. از طرف دیگر او نگفت که چرا در دوره پیشین مدیریت شهری 267بلندمرتبه طی 6سال (از 90 تا 96 و بنا به آمار معاونت شهرسازی و معماری آن زمان) بنا شدند و نفس کشیدن را بر شهروندان تنگ‌تر کردند؟ او حتی نگفت که چرا 231برجی که از لحاظ ایمنی، نبود نقشه‌های تاسیسات و سازه و از همه عجیب‌تر نداشتن پایان‌کار فاقد اطلاعات به‌حساب می‌آمدند، تعیین تکلیف نشدند؟
2 یکی از موضوعاتی که طی سال‌های اخیر همیشه مطرح بوده پادگان جی است. این پادگان درست در انتهای بزرگراه یادگار امام قرار گرفته و باعث مسدود شدن بزرگراه شده و گره ترافیکی شدیدی را در منطقه9 به‌وجود آورده است. حال سؤال اینجاست که چرا با تأکید شهردار تهران مبنی بر فراهم آمدن مقدمات لازم و مناسب برای خروج این پادگان، هنوز هیچ خبری درباره آن از سوی دیگر مدیران عالی شهری و سایر نهادهای درگیر به گوش نمی‌رسد. شاید جالب باشد بدانید که موضوع واگذاری این پادگان هم در دوره قبلی مدیریت شهری مطرح شد اما هیچ‌گاه به مرحله عمل نرسید. اکنون با آنکه خبرنگاران گروه شهری بیشتر از یک ماه است که از مسئولان مرتبط زیادی خواستار توضیح درباره وضعیت توافقات مرتبط با این پادگان شده‌اند اما هربار شنیده‌اند: «اطلاع نداریم.»
