دلمان می‌خواست

مسعود میر/ خبرنگار
سال92 است و بهمن فرمان‌آرا در حال ساخت فیلم «دلم می‌خواد برقصم» در اوج یک بیماری مغزی است. پزشکان به او اعلام کرده‌اند که یک ویروس مغزی مهم‌ترین رگ مغزش را نشانه گرفته و باعث تورم تمام رگ‌های مغزی‌اش شده‌است. حاصل این بیماری سردرد و سرگیجه 24ساعته‌ای است که آقای کارگردان را مجبور می‌کند در تمام روزهای فیلمبرداری به‌صورت نشسته کار را دنبال کند. درمان بیماری با کورتون که به‌صورت روزانه مصرف می‌شود هم شرایط جسمی فرمان‌آرا را وخیم‌تر کرده‌است. ساخت فیلم سرانجام تمام می‌شود اما در بهمن 93 خبری از حضور فیلم در سی و سومین جشنواره فیلم فجر نمی‌شود.

این آغاز داستان‌های کشدار فیلمی است که اگر اتفاق غیر‌مترقبه‌ای رخ ندهد همزمان با عید سعید فطر بر پرده سینماها جاخوش می‌کند.



یه رقص کوچولو

یک نویسنده کهنه‌کار به نام بهرام فرزانه مدت‌هاست نتوانسته چیزی بنویسد. او در یکی از همین سرگشتگی‌های روزمره درحالی‌که مشغول رانندگی است تصادف می‌کند و همین اتفاق باعث می‌شود هر لحظه یک ملودی شاد در ذهنش تداعی شود و او را به رقص وادارد. فرزانه البته بعد از این حادثه هرچند دیگر برای اطرافیانش چندان مورد احترام نیست اما می‌تواند دوباره بنویسد و به روزهای خوب کاری‌اش بازگردد. فرمان‌آرا درباره نحوه رسیدن به این طرح برای ساخت فیلم به همشهری گفته است: «در یکی از معدود دفعاتی که خودم رانندگی می‌کردم یک سی‌دی را در پخش ماشینم گذاشتم که نام و نشانی نداشت. در این سی‌دی یک آهنگ بسیار طرب‌انگیز ایتالیایی وجودداشت که اگر واقعا در ایران نبودم و کسی مرا نمی‌شناخت حتما از ماشینم پیاده می‌شدم و می‌رقصیدم.»

اینگونه بود که فرمان‌آرا شادترین فیلم کارنامه‌اش را ساخت؛ فیلمی که البته پر است از دغدغه‌های تلخ آقای کارگردان و می‌توان در کنار آن پلان‌های شاد، باز هم اعتیاد و طلاق را در «دلم می‌خواد برقصم» رصد کرد. فرمان‌آرا پیش‌تر درباره تأثیر نمایش این فیلم گفته بود: «زمانی که فیلم نمایش داده شود حال مردم را خوب می‌کند. به شما قول می‌دهم. واقعیتش این است که یکی از وظایف ما این است که حال مردم را خوب کنیم؛ البته نه به این معنی که مدام بخواهیم «چهارچنگولی» و اینها بسازیم.»



دلت چی می‌خواد؟

فروردین96 بود که خبر آمد فیلم دلم می‌خواد برقصم ساخته بهمن فرمان‌آرا در جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درخواهد آمد. بخش جهانی جشنواره فیلم فجر با دبیری رضا میرکریمی برای نمایش فیلم فرمان‌آرا پیشقدم ‌بود و سرانجام فیلم البته با نام کوتاه شده «دلم می‌خواد» در هفتم اردیبهشت96 در سینما فرهنگ با حضور کارگردان به نمایش درآمد. فرمان‌آرا البته در ماه‌های قبل تلاش‌های بسیاری کرد تا مالکیت فیلم را خود در اختیار بگیرد و بتواند هرطور دلش می‌خواهد برای سرنوشت فیلم درمحاق مانده‌اش تصمیم بگیرد. او البته به شوخی نقل کرد که: «به دوستان وزارت ارشاد گفتم نام فیلم من «دلم می‌خواد برقصم» است اما وقتی شما می‌گویید نام فیلم به «دلم می‌خواد» تغییر کند این سؤال پیش می‌آید که کاراکتر فیلم دلش چی می‌خواهد؟!»



بازیگران دلخواه

هرچند فرمان‌آرا برای ساخت دلم می‌خواد با 2بازیگر نامی سینما برای نخستین‌بار همکاری داشت اما حضور این بازیگران باعث نشد تا او برای سپردن نقش اصلی فیلمش به رضا ‌کیانیان لحظه‌ای تردید کند. کیانیان هم البته به سیاق همیشه از عهده نقش یک نویسنده کمی تا قسمتی افسرده و البته تا حدودی سرخوش خوب برآمد، اما نکته مهم درباره بازیگران فیلم دلم می‌خواد حضور مهناز افشار و محمدرضا گلزار است. افشار در نقشی متفاوت خارج از شکل معمول حضورش در فیلم‌های پرفروش در قامت زنی خیابانی بازی قابل‌قبولی ارائه کرد و محمدرضا گلزار به‌دور از تأکید بر وجوه یک سوپراستار در نقش پسر آقای نویسنده در تلاش بود تا خود را از شر عنوان بازیگر فیلم‌های صرفا تجاری رها کند؛ اتفاقی که توسط گلزار و با بازی در 2فیلم متفاوت (یکی دلم می‌خواد و دیگری مادر قلب اتمی) آغاز اما با بدشانسی مطلق او همراه شد.

محمدرضا گلزار در نخستین نمایش رسمی فیلم «مادر قلب اتمی» ساخته علی احمدزاده در برلین به این موضوع اشاره کرد و به خبرنگار همشهری گفت: «من امسال (سال92) 2تجربه متفاوت را از سر گذراندم و امیدوارم این 2فیلم باعث شوند تا من در مسیر جدید بازیگری‌ام قرار بگیرم.» اتفاقی که با به نمایش درنیامدن هر دو فیلم در زمان‌های مقرر عملا به نتیجه نرسید و آقای سوپر‌استار در نخستین گام برای تغییر روال کاری به در بسته خورد. «مادر قلب اتمی» بعد از 4سال سرانجام سال گذشته اکران شد و «دلم می‌خواد» در نوبت اکران عید فطر سال97 قرار دارد.


   فرمان‌آرا: اجازه نمی‌دهم کسی در فیلمم دست ببرد



این بلیت نمایش ویژه فیلم دلم می‌خواد در سی‌وپنجمین جشنواره جهانی فیلم فجر است؛ بلیت فیلمی که اگر تاریخ خرداد امسال برای اکران بر پیشانی‌اش بخورد تعداد فیلم‌های ساخته شده ولی به نمایش درنیامده بهمن فرمان‌آرا را به عدد یک تقلیل می‌دهد. فرمان‌آرا در جشنواره جهانی سی و ششم(اردیبهشت امسال) هم فیلم آخرش - حکایت دریا - را برای منتقدان به نمایش درآورد. آقای کارگردان منتظر است تا همزمان با عید سعید فطر دلم می‌خواد را در گروه سینمایی زندگی و بعد از فیلم« ناخواسته» سرانجام بعد از کش‌و‌قوس‌های فراوان راهی پرده سینماها کند؛ فیلمی که خودش پیش‌تر درباره مشکلات فراوان پیرامونش و البته تأخیر در اکرانش گفته بود: «مشکلات پخش نشدن فیلم اصلا ربطی به وزارت ارشاد نداشت. تهیه‌کننده‌ای که آن زمان دیگران معرفی کرده ‌بودند و من قبول کرده ‌بودم متأسفانه کار درست و حسابی نکرده ‌بود، می‌خواست یک جوری با افراد دیگر در فیلم تسویه حساب کند. بنابراین عرضه فیلم طول کشید چون به هر حال من اجازه نمی‌دهم که کسی در فیلمم دست ببرد. نهایتا فیلمی که قرار است نمایش داده‌شود همان فیلمی است که من ساخته و خواسته‌ام و دخل و تصرف در آن در حد یک لغت بوده است. الان کنترل فیلم دیگر با من است. بانک آینده سهم آن تهیه‌کننده را که ما با او مسئله داشتیم خریده و چون خودشان در کار پخش فیلم نیستند، کار را به من محول کردند. من الان وکالت تام دارم برای بهره‌برداری از این فیلم.»