سینمای ایران و مخاطبانش چگونه در مسیر جدایی قرار گرفتند
یادداشت
سینمای ایران و مردم ایران. بهنظر میرسد هر کدام از این دو، راه خود را میروند و کاری هم به یکدیگر ندارند. اولی پذیرفته برای بقا و تأمین هزینههایش سراغ هر راهی جز گیشه و جذب تماشاگر برود سرمایه و سودی که از تولید حاصل میشود یا از منابع عمومی بهدست میآید یا با سرمایه بخش خصوصی -که در موردش حرف و حدیث بسیار است و بخشی از آن هم در واقع از منابع عمومی حاصل میشود-.
از 18اسفند سال1400 که اکران نوروزی با نمایش سه فیلم «موقعیت مهدی»، «گل بهخودی» و «قدغن» شروع شد و با اضافه شدن 4فیلم «مرد بازنده»، «روز صفر»، «سگبند» و «شادروان» تا 13فروردین1401 ادامه یافت، مطابق اعلام «سمفا» _سامانه مدیریت فروش و اکران سینما_، تعداد تماشاگران سینما 832هزارو458نفر و فروش کل فیلمها در حدود 32میلیارد تومان بود. این تعداد تماشاگر و این میزان فروش از شکست بزرگی برای سینما خبر میداد.