دوراهی غیرواقعی

                              
کریستالینا جورجیووا                               
مدیرعامل صندوق بین‌المللی پول


تدرو آدانانوم قبرسیوس
مدیرکل سازمان بهداشت جهانی

همچنان که دنیا با کووید19 مواجه است، کشورها یکی پس از دیگری برای مهار شیوع آن ولو با هزینه ایجاد توقف در روند جامعه و اقتصاد خود روبه‌رو هستند. از منظر سنجه‌ای، یک معامله شکل می‌گیرد: یا جان‌تان را نجات دهید یا معیشت‌ خود را. این یک دوراهی کذب است. کنترل ویروس، البته درصورت قرارگرفتن در معرض خطر بیماری، پیش‌شرطِ نجات معیشت است.

این همان چیزی است که سازمان بهداشت جهانی (WHO) و صندوق بین‌المللی پول (IMF) را به هم نزدیک می‌کند. WHO سازمانی برای مراقبت از سلامت مردم و توصیه اولویت‌های بهداشتی است. IMF نیز سازمانی برای مراقبت از سلامت اقتصاد جهانی، ارائه توصیه‌های مربوط به اولویت‌های اقتصادی و کمک به تأمین مالی است.
مطالبه ما از سیاستگذاران، به‌ویژه در اقتصادهای نوظهور و کشورهای در حال توسعه این است که اطمینان حاصل کنند صیانت از سلامت عمومی و بازگشت مردم به محل کار خود، همزمان با هم صورت پذیرد.
WHO به واسطه وظایف خود در خط مقدم این بحران قرار دارد؛ IMF هم همینطور است. به فاصله کوتاهی از شیوع ویروس کووید19 در سراسر جهان، تقاضای تأمین مالی از IMF به سرعت افزایش یافته است. هرگز در تاریخ 75ساله این سازمان، چنین تعداد زیادی از کشورها – تاکنون 85کشور- خود را نیازمند تأمین مالی اضطراری IMF ندانسته‌اند. با تصویب نخستین پروژه‌ها و پرداخت پول لازم برای تأمین نیاز مالی کشورها در برابر افزایش چشمگیر نیازهای مالی در زمان افت ناگهانی فعالیت‌های اقتصادی و درآمدها، تأمین مالی در مدت زمان کوتاهی آماده است.

به دلیل محدودیت شدید تأمین مالی لازم، بودجه‌های عمومی به کشورهای نیازمند می‌رسد؛ تقاضای مشترک ما قراردادن مخارج بهداشتی در صدر فهرست اولویت‌هاست. پرداخت حقوق پزشکان و پرستاران، حمایت از بیمارستان‌ها و اورژانس‌ها، ایجاد درمانگاه‌های موقت صحرایی، خرید وسایل محافظ و تجهیزات پزشکی ضروری و انجام اقدامات آگاهی‌بخشی عمومی درباره اقدامات ساده مانند شستن دست، سرمایه‌گذاری و هزینه‌های اساسی برای مراقبت از مردم در برابر این بیماری همه‌گیر است.
در بسیاری از مناطق، سیستم‌های بهداشتی آماده حمله کووید19 نیستند و مهم‌تر است که اینها را تقویت کنیم. این مهم می‌تواند و باید همراه با اولویت‌های مورد نیاز همه بخش‌های اقتصاد با هدف کاهش بیکاری و به حداقل‌رساندن ورشکستگی باشد تا به مرور زمان، بهبودی را تضمین کند.
هدف این است که علاوه بر هزینه‌های بخش سلامت و نه به‌عنوان جایگزینی برای آن، به‌دنبال پشتیبانی هدفمند از خانواده‌ها و بنگاه‌هایی که بیشترین آسیب‌ را دیده‌اند باشیم که شامل نقل‌و‌انتقالات نقدی، یارانه دستمزد و کار کوتاه‌مدت، تقویت مزایای بیکاری و شبکه‌های تأمین اجتماعی و محدودکردن رشد هزینه‌های استقراض می‌شود.
ما می‌دانیم که برقراری توازن (تعادل) مناسب چقدر سخت است. اقتصاد در حال سقوط است زیرا آثار ویروس و مبارزه‌ها و اقدامات علیه کرونا روی کارگران، بنگاه‌ها و زنجیره‌های عرضه و تأمین اثر می‌گذارد، ضرر و زیان شغلی و شرایط عدم‌اطمینان، هزینه و تقاضا را کاهش می‌دهد، شرایط تأمین مالی سخت‌تر می‌شود و سقوط قیمت نفت همراه با آثار جانبی، به صادرکنندگان کالا ضربه می‌زند. در کشورهای با اقتصاد غیررسمی بزرگ، خانوارها به دستمزد روزانه‌شان وابسته‌اند. زاغه‌های پرپیچ‌وخم شهری، فاصله اجتماعی را غیرممکن می‌کند.
به هر حال، ما اطمینان داریم تأمین مالی اضطراری تنها درصورت دستیابی کشورها به توازن (تعادل) مذکور کمک می‌کند. WHO به‌عنوان مثال می‌تواند در زمینه‌های حیاتی برای هماهنگی مانند اطمینان از تولید و تحویل تجهیزات پزشکی به افراد نیازمند با روشی مؤثر، کارآمد و عادلانه درصورت تسهیل توافقنامه‌های پیش‌خرید، کمک کند.
WHO همچنین با عرضه‌کنندگان تجهیزات مراقبت شخصی برای کارکنان بهداشت کار می‌کند تا از عملکرد زنجیره‌های تأمین اطمینان حاصل کند. این، جایی است که همکاری سازمان‌های بین‌المللی دیگر می‌تواند بسیار مؤثر باشد؛ برای مثال، ظرفیت بانک جهانی برای تجمیع تقاضای خرید عمده لوازم پزشکی.
صندوق بین‌المللی پول به نوبه‌خود قصد دارد با 2برابرکردن ظرفیت پاسخگویی اضطراری از 50میلیارد دلار تا 100میلیارد دلار، امکان دسترسی به این مبلغ را 2برابر رقم معمول و براساس شرایط اضطرار فراهم کند. ظرفیت کلی وام یک میلیارد دلاری، هم‌اکنون به‌خاطر اقدامات قاطع چنین کشورهایی در عضویت در IMF فراهم شده است.
صندوق بین‌المللی پول همچنین ظرفیت خود را در تسهیل الزامات مربوط به بدهی فقیرترین اعضای خود از طریق «ائتلاف مهار و ترمیم فاجعه» که منابع مالی آنها را خیرین تأمین می‌کنند افزایش می‌دهد و همراه با بانک جهانی، از توقف تعهد پرداخت اصل و فرع بدهی‌های فقیرترین اعضای خود از سوی طلبکاران خود تا پایان دوران درگیری اقتصاد جهان به بیماری فراگیر کرونا حمایت می‌کند.
مسیر بحرانی بهداشت جهانی و سرنوشت اقتصاد جهانی توأمان با یکدیگر درهم‌ تنیده شده است. مبارزه با بیماری فراگیر کرونا، یک ضرورت برای بازگشت اقتصاد به جای اولیه خودش است. به همین‌خاطر است که WHO و IMF همکاری نزدیکی با یکدیگر و سایر سازمان‌های بین‌المللی برای کمک به رفع نیازهای اولیه کشورها دارند.
از آنجا که همه ما با هم کار می‌کنیم، با کمی وقت و منابع محدود، ضروری است که  برای نجات جان و معیشت، بر اولویت‌های مناسب متمرکز شویم. درخواست مشترک ما این است که در یکی از تاریک‌ترین زمان‌های بشریت، رهبران باید همین حالا برای افرادی که در بازارهای نوظهور زندگی می‌کنند قدم بردارند.
ترجمه: فرشاد عزیزی