وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای
آرمان مسعودی _ فوق‌تخصص روانپزشکی کودک
بازی‌های رایانه‌ای قدمتی 50ساله دارند و در سال‌های اخیر استفاده از آنها افزایش داشته است. بیش از 90درصدکودکان و نوجوانان از این بازی‌ها برای تفریح و سرگرمی استفاده می‌کنند.
استفاده زیاد از این بازی‌ها پیامدهای خاص خود را دارد و می‌تواند سبب وابستگی و اعتیاد به بازی‌های رایانه‌ای شود که مشخصه آن «استفاده مداوم و مکرر از بازی‌های رایانه‌ای است که منجر به اختلال عملکرد یا رنج و ناراحتی چشمگیر می‌شود.»
تقریبا یک نفر از هر 20نوجوان دچار این اختلال می‌شوند. این در حالی است که کودکان و نوجوانان مبتلا باید از نظر سایر اختلالات روانپزشکی ارزیابی شوند؛ چراکه اختلالات روانپزشکی هم می‌توانند عامل زمینه‌ساز این وابستگی و پیامد وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای باشند.
همچنین برخی عوارض و مشکلات ناشی از اختلال وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای عبارتند از: مشکلات خواب، بی‌توجهی به بهداشت شخصی، افزایش یا کاهش وزن، سردرد، کمر درد، درد انگشتان و گردن، خشکی چشم‌ها، سندروم تونل کارپ، مشکلات تحصیلی و شغلی، انزوا و تنهایی، افسردگی و اضطراب.
برای پیشگیری و درمان این اختلال توصیه می‌شود والدین در مورد استفاده از این بازی‌ها برای همه کودکان و نوجوانان، قوانین و حد مرزهای مشخصی داشته باشند و در مورد قوانین و رعایت‌شان با کودک و نوجوان مستقیم گفت‌وگو کنند. مدت زمان مناسب برای بازی در طول روزهای هفته، نیم تا یک ساعت در روز است که می‌توان به‌عنوان پاداش یا تنبیه برای رفتارهای خوب یا بد یا رعایت قوانین، این زمان را افزایش یا کاهش داد و در آخر هفته به حداکثر 2 تا 3ساعت
رساند.
به موازات محدودیت‌های زمانی برای بازی رایانه‌ای باید فعالیت‌های جایگزین و فوق برنامه مطابق با علایق و استعدادهای کودک و نوجوان ازجمله کلاس‌های ورزشی یا فعالیت‌های گروهی غیر‌رقابتی مثل کلاس‌های هنری مهیا شوند. و نکته آخر اینکه به والدین کودکان و نوجوانان دچار وابستگی به بازی‌های رایانه‌ای توصیه می‌شود برای ارزیابی تشخیصی دقیق و درمان با روانپزشکان کودک و نوجوان مشورت کنند.
