سبز مثل درخت

 حامد فوقانی

 روز درخت‌کاری معنایی فراتر از آنچه از ظاهر آن برمی‌آید، دارد. 15اسفند‌ماه هر سال اگرچه سایت‌ها و روزنامه‌ها پر می‌شوند از اخبار کاشت نهال‌های جوان به‌دست مسئولان، انجمن‌ها و دانش‌آموزان ولی واقعیت آن است که خیلی زود مفهوم واقعی این حرکت نمادین از ذهن‌ها پاک می‌شود.

درخت‌کاری در نیمه اسفند اما در واقع کاشت درختانی پر ریشه از اندیشه است؛ برای آنکه کمی تفکر کنیم چرا هوای شهرمان را نداریم؟ برای آنکه به‌خود تلنگر بزنیم چرا این روزها سوار بر خودرو، گذرهای بی‌ملاحظه‌ای از خیابان‌ها داریم و رنگ خاکستری بر آسمان می‌زنیم؟ برای آنکه به‌خود بگوییم ما که این زمین را گود و گود و گودتر می‌کنیم تا یک هیولای بتنی را در آن فرو ببریم، آیا فقط کف قایق زندگی خود را سوراخ می‌کنیم یا حیات موجوداتی زنده دیگر را هم می‌گیریم؟ حیات آنهایی که بی‌ادعا مهربانی‌شان را با ما تقسیم می‌کنند.

در روز درخت‌کاری بهتر است یاد بیاوریم همان داستانی کودکی‌مان را؛ ماجرای دوستی درخت و آن پسر؛ درختی که هر آنچه را که داشت به او داد و در آخر سر که تنها یک کنده خشک شده بود، یک توقع داشت: «به پیش من بیا».

چند روز دیگر، روز درخت‌کاری است. بهترین فرصت است تا از یک‌سو در حرکت دسته جمعی ریشه نهال‌های جوان را در خاک فرو ببریم و از سوی دیگر؛ با خودمان عهد ببندیم که در حفظ فضای سبز و درختان باقیمانده در این شهر کوشا باشیم. در‌واقع؛ هر چه بیشتر هوای درختان را داشته باشیم، بیشتر هوای خودمان را داشته‌ایم.باور کنیم که درختان هزاران راز دارند و هر شاخه‌شان زندگی و سرزندگی را فریاد می‌کشد.همانطور که مولانا می‌گوید:

این درختانند همچون خاکیان دست‌ها بر کرده‌‌اند از خاکدان...‌‌ با زبان سبز و با دست دراز از ضمیر خاک می‌‌گویند راز... در زمستان‌شان اگر چه داد مرگ زنده‌‌شان کرد از بهار و داد برگ به مناسبت روز درخت‌کاری صفحه‌هایی را برای شما تدارک دیده‌ایم که از پی می‌خوانید.