نخستین مدرسه ناشنوایان تهران در یوسف‌آباد

نخستین مدرسه ناشنوایان ایران در سال 1303 به همت مرحوم «میرزا جبار عسگرزاده» مشهور به «جبار باغچه‌بان» در تبریز تأسیس شد. عسگرزاده در ایروان به دنیا آمده بود اما اجدادش اهل تبریز بودند. او نخستین کودکستان را در تبریز با عنوان «باغچه اطفال» تأسیس کرد و برای همین به «باغچه‌بان» معروف شد. سال 1312 بود که جبار باغچه‌بان، دومین آموزشگاه خود و البته نخستین آموزشگاه کلانشهر تهران را با مجوز رسمی وزارت آموزش و پرورش در محله یوسف‌آباد تأسیس کرد. این آموزشگاه با 39 دانش‌آموز، 25 کادر آموزشی و خدماتی و 25 کلاس درس فعالیتش را آغاز کرد و در گذر زمان به تعداد کلاس‌ها و دانش‌آموزان و کادر آموزشی افزوده شد. اکنون در این مدرسه علاوه بر کلاس‌های درسی، 9 کلاس آموزشی فوق‌العاده، 2 کلاس گفتار‌درمانی، 2 کلاس تربیت شنوایی، یک کلاس مشاوره، کلاس قرآن، بهداشت، آزمایشگاه و اتاق بازی وجود دارد. اتاق استراحت مرحوم باغچه‌بان در مدرسه به موزه تبدیل شده و وسایل شخصی و کمک‌آموزشی باغچه‌بان در آن نگهداری می‌شود. راهروی اصلی در طبقه همکف مدرسه، غرفه آثار هنری دانش‌آموزان ناشنوا دیده می‌شود که از همان ابتدای تأسیس به این کار اختصاص داده شده بود.