با پروانه نمایش پشت سد اکران

فرهادیلدا:

«زمان دقیقش را نمی‌توانم بگویم اما حتما تا قبل از پایان سال96، حداقل فیلم عصبانی نیستم اکران خواهدشد.» برای تعبیر این جمله ابراهیم داروغه‌زاده، معاون نظارت و ارزشیابی سازمان سینمایی تقریبا وقتی باقی نمانده است. این وعده که در گفت‌وگو با همشهری در واپسین روزهای دی‌ماه داده شد حالا در کنار چندین قول دیگر در سازمان سینمایی بدل به یک مسئله شده است؛ مسئله‌ای که هر چند در سال‌های گذشته هم وجود داشت اما روی فیلم‌های بدون پروانه نمایش متمرکز بود و امسال بعد از دستور وزیر به رئیس سازمان سینمایی و کش و قوس‌های فراوان، منجر به صدور پروانه نمایش برای چند فیلمی شد که باز هم روی اکران را ندیدند.

درگنجه بدون بار منفی

فیلمی که در گنجه‌های وزارت ارشاد خاک می‌خورد و مجوز نمایش ندارد با فیلمی که مجوز نمایش هم دارد اما رنگ پرده را نمی‌بیند چه فرقی می‌کند؟ جواب این سؤال را باید در وضعیت فیلم‌های کیانوش عیاری، رضا درمیشیان و سامان مقدم به‌معنای دقیق کلمه جست‌وجو کرد. فراموش نکنید که حرف از فیلم‌هایی مثل زمهریر علی روئین‌تن یا ارادتمند؛ نازنین، بهاره، تینا نیست که هنوز در حالت بلاتکلیف به‌سرمی‌برند. ماجرا از این قرار است که پس از دستور سیدرضا صالحی امیری، وزیر فرهنگ و ارشاد پیشین، محمدمهدی حیدریان، رئیس سازمان سینمایی و همکارانش به بررسی آثار توقیفی پرداختند و در نهایت این سازمان به 5فیلم سینمایی «عصبانی نیستم» رضا درمیشیان، «آشغال‌های دوست‌داشتنی» محسن امیریوسفی، «پارادیس» علی عطشانی، «خانه پدری» کیانوش عیاری و «خانه دختر» شهرام شاه‌حسینی پروانه نمایش داد. بعد از صدور این پروانه نمایش‌ها توقع این بود که فیلم‌های ذکر شده بدون دردسر به نمایش درآیند اما سال رو به پایان است و جز فیلم شهرام شاه حسینی که البته با حذفیاتی به نمایش درآمد خبری از اکران سایر این فیلم‌ها نیست. جالب اینکه این روزها دوباره نقل قولی هم از تهیه‌کننده فیلم صد سال به این سال‌ها در محافل خبری منتشر شده مبنی بر اینکه این فیلم محصول سال86 به کارگردانی سامان مقدم مدت‌هاست با وجود داشتن پروانه نمایش اجازه نمایش پیدا نکرده است.مصطفی شایسته از مسئولان هدایت فیلم که تهیه‌کننده این فیلم بوده در گفت‌وگو با همشهری داشتن پروانه نمایش را تأیید می‌کند اما برای جلوگیری از بروز دردسر جدید برای فیلم تأکید می‌کند که بهتر است برادرش مرتضی شایسته در این‌باره صحبت کند؛ موضوعی که با عدم‌پاسخگویی تهیه‌کننده فیلم خبر از نوعی محافظه‌کاری و هراس در بین صاحبان آثار دارد.

خسته‌ایم، خسته

رضا درمیشیان، کارگردان عصبانی نیستم در گفت‌وگو با همشهری دوباره به بلاتکلیفی‌ها و حذفیات مکرر تحمیلی به فیلمش اشاره می‌کند و می‌گوید:«خسته‌ایم از این همه حرف‌های بی‌عمل. من پروانه نمایش دارم و نمی‌توانم فیلمم را اکران کنم، دیگر وای به حال آنهایی که فیلمشان هنوز بلاتکلیف مانده است.» این وضعیت یک بام و دو هوا در سازمان سینمایی باعث شده تا ناامیدی بر سر فیلمسازان سایه بیندازد و البته از سوی دیگر مجالی فراهم شود برای ساخت فیلم‌هایی که در کارنامه درخشان سینمای ایران مایه شرمساری هستند. خالتورهایی که در آرامش کامل ساخته می‌شوند و به نمایش عمومی در می‌آیند و سینمای شریف ایران را به سخره می‌گیرند. فیلم‌هایی که هیچ دغدغه‌ای جز کاسبی ندارند و با تابلوی بهبود وضعیت اقتصاد در سینما، سالن‌های نمایش را قرق کرده‌اند.