سینما
اجرای طرح رتبهبندی سنی فیلم‌های سینمایی یک شوخی است
این فیلم‌ها رو به کی نشون میدین؟
مسعود میر _ روزنامه‌نگار
روی پوستر فیلم عدد 12+ خودنمایی می‌کند و تیزرهای تلویزیونی هم یکی در میان این عدد را نشان می‌دهند، ورودی بعضی سینماها هم که در قرق عکس‌ها و محصولات تبلیغاتی فیلم است هم از قاعده درج عدد هشدار گروه های‌سنی مستثنا نیستند. حتی هنگام خرید اینترنتی بلیت هم می‌توان این رتبهبندی سنی فیلم را به‌صورت یک نوار هشدار در زمینه پوستر فیلم مشاهده‌کرد. همه اینها را گفتیم تا برسیم به اینکه با این‌همه دریغ از اندکی توجه. البته این همه ماجرا نیست چون این اعداد هشدار گاهی از زمینه پوسترها و محصولات تبلیغاتی و حتی تیزرهای تلویزیونی خط می‌خورند و حتی در هنگام خرید اینترنتی بلیت هم در صفحه اصلی به چشم نمی‌خورند و بعد از انتخاب فیلم مورد نظر در گوشه‌ای محو از صفحه مانیتور یا صفحه موبایل خودنمایی می‌کنند.
بلاتکلیفی
بلاتکلیفی دقیق‌ترین کلمه برای مشخص شدن وضعیت اجرای رتبهبندی سنی مخاطبان فیلم‌های سینمایی ایران است. نکته اول این است که این رتبه‌‌بندی‌ها گاهی از سرچشمه مشکل دارند و به قولی از ابتدا دقیق انتخاب نشده‌اند. مصداقش اینکه در همین فیلم‌های روی پرده برای یک کمدی مثل «تگزاس 2» که محدودیت‌هایش مبتنی بر شوخی‌های کلامی است محدودیت سنی برای افراد زیر 12سال درنظر گرفته‌شده و برای فیلم «شبی‌که ماه کامل شد» هم که مملو است از صحنه‌های درگیری، خشونت و البته کشتن هم همین محدودیت ابلاغ شده‌است.
بی‌توجهی
از بلاتکلیفی در تصمیم برای محدودیت سنی که بگذریم می‌رسیم به نحوه اعمال این محدودیت‌ها در تبلیغات فیلم‌ها که خودش داستان مفصلی دارد. اندازه چاپ عدد در پوسترها و بیلبوردها، فراموشی عمدی و سهوی در نمایش این محدودیت‌ها در تیزرهای تبلیغاتی و خلاصه بی‌اعتنایی سازندگان به نمایش واقعی و صحیح محدویت سنی درنظرگرفته شده برای فیلم‌شان، همه و همه مجموعه اتفاقاتی است که در نهایت منجر شده به بی‌اهمیت بودن رتبهبندی سنی برای فیلم‌های سینمایی کشور. مگر نه اینکه این محدودیت سنی باید روی پوسترها به یک شکل و اندازه چاپ شود و در تیزرها در مدت زمان مشخص و البته در نماهایی یک شکل به نمایش درآید؟
بی‌خیالی
همه کاسه‌و‌کوزه بی‌اعتنایی به نظام رتبهبندی سنی فیلم‌ها را نباید بر سر سینمایی‌ها شکست چون روی دیگر این سکه تماشاگرانی هستند که باید نسبت به این موضوع حساس باشند و عموما نیستند. گروهی ازتماشاگران چندان اعتقادی به این موضوع ندارند و با این ذهنیت که فیلم‌ها در سینمای ایران به اندازه کافی فیلتر و سانسور می‌شوند توجهی به رتبهبندی سنی فیلم‌ها نمی‌کنند. گروهی هم چندان اطلاعی از این نظام رتبهبندی ندارند و چون هنوز این موضوع در تبلیغات فیلم‌ها خیلی جدی گرفته نشده و پررنگ نیست، خیلی‌ها هم از وجود چنین موضوعی کلا بی‌خبرند.
نمی‌توانیم با مردم دعوا کنیم
«تماشاگران باید به بلوغ فکری برسند و خودشان نباید بلیت فیلم‌هایی را که مشمول محدودیت سنی هستند برای اعضای کوچک خانواده خریداری کنند.»؛ این اصل حرف غلامرضا فرجی، سخنگوی شورای صنفی نمایش و نایب‌رئیس انجمن سینماداران درباره ماجرای کمرنگ‌بودن اجرای طرح رتبهبندی سنی فیلم‌هاست. او به همشهری می‌گوید: «ما به کمک رسانه‌ها باید به نقطه‌ای برسیم که خود افراد برای تماشای این فیلم‌ها به اتفاق خانواده اقدام نکنند چون سینمادار، متصدی سالن یا فروشنده بلیت نمی‌تواند با خانواده‌ها درگیر شود که مثلا چرا بچه کوچک‌‌تان را به سالن می‌برید». فرجی البته تأکید می‌کند که خانواده‌ها باید مطمئن باشند این رتبهبندی سنی برای فیلم‌ها درست انتخاب شده و این اتفاق میسر نیست جز با تبلیغات صحیح و دقت در نظام رتبهبندی.
در همینه زمینه :
