هوشنگ صدفی|روزنامه‌نگار:
باتوجه به گزارش 10بندی بانک جهانی درباره آلودگی کلانشهر تهران باید به مجموعه افتخارات قبلی مدیریت شهری سابق به دیده تردید نگریست؛ هرچند نقد مدیریت شهری گذشته تهران ازجمله مباحث جدی گزارش 500صفحه‌ای شهردارتهران به شورای اسلامی شهر تهران بود. فارغ از درستی یا نادرستی گزارش، بایدگفت با ارزیابی موارد گزارش بانک جهانی درباره آلودگی هوای کلانشهر تهران بد نیست برخی از عناوین تبلیغاتی کسب شده درطول سال‌های گذشته مدیریت شهری را مرور کنیم:
در سال 2011شهرتهران به‌عنوان پنجمین شهر برتر جهان در حوزه حمل‌ونقل عمومی در اجلاس بین‌المللی حمل‌ونقل پایدارجهان مورد توجه و تقدیر نامه‌ای بدان تعلق گرفت درحالی‌که در بندهای 2و 3گزارش بانک جهانی درباره‌آلودگی شهر تهران، عملا فقدان سیستم حمل‌ونقل عمومی مناسب و فرسودگی ناوگان حمل ونقل عمومی از عوامل تشدید‌کننده آلودگی هوای تهران هستند. لذا این پرسش مطرح می‌شود که به‌رغم این کاستی‌ها، چطور تقدیر نامه‌ای در سال 2011 به حمل‌ونقل برتر شهر تهران تعلق یافته است؟
طبق همین گزارش در سال 2011بار دیگر شهر تهران جایزه ویژه مترو پلیس را دریافت کرده، البته این جایزه با محوریت توسعه خطوط بی‌آر تی و خطوط دوچرخه‌سواری ارائه شده است. ملاک ارزیابی برای انتخاب شهرهای برتر دنیا، ارتقای کیفیت زندگی در شهرها بوده است. راستی آزمایی این جایزه نیز دور از ذهن نیست؛ درشهری که 5/3میلیون خودرو و 3میلیون دستگاه موتور سیکلت در معابر شهری جولان می‌دهند دیگر جایگاهی برای دوچرخه سواری شهروندان وجود ندارد. همچنین در گزارش بانک جهانی درباره علل آلودگی شهرتهران، آمده است: 60درصد سفرهای شهری به وسایل حمل‌ونقل شخصی اختصاص دارد.
لذا اختصاص این جایزه نیز با توجه به موارد یادشده گزارش مرجع جهانی، جای تردید دارد.
سومین جایزه جهانی درسال 2012برای شهرداری تهران به مدیریت سبز برمی‌گردد درحالی‌که طبق گزارش بانک جهانی، مدیران شهری برای رفع ترافیک سنگین و کاهش آلودگی هوای تهران برنامه جدی نداشته‌اند.
حالا باتوجه به موارد یادشده باید نسبت به کسب عنوان هشتمین شهردار برتر دنیادر سال 2008توسط بنیاد سیتی‌مایورنیز به دیده تردید نگاه کرد.
