خوزستان
دلتنگ خانه
خبرنگار همشهری به اردوگاه اسکان اضطراری سیل‌زده‌های شعیبیه شوشتر رفته و حال و روز مردم را جویا شده است
سیدعلیرضا شریفی/اهواز - خبرنگار
زندگی در اردوگاه دشوار است. تا چند روز پیش چاردیواری خانه‌ها بود و صدای بلند خنده کودکان و عطر نان تازه و غذای گرم زنان که از صبح تا شب برای شوهران و فرزندان خود زحمت می‌کشیدند و عرق‌ریزان مردانی که نان‌آور خانه بودند و چیز زیادی به خانه نمی‌بردند، اما دلشان دور هم خوش بود. زندگی تا چند روز پیش سخت بود، اما تنها سختی نان بود. حالا اما دلتنگی برای خانه و از دست رفتن همه وسایل زندگی و روز و شب را در یک وجب چادر گذراندن هم به باقی دشواری‌ها اضافه شده است. اینجا شعیبیه شوشتر است؛ منطقه‌ای که به شدت تحت تاثیر سیلاب ناشی از رهاسازی آب سد کرخه قرار گرفته، زیرا شوشتر در یک قدمی کرخه است. حدود 3 هفته است اهالی شعیبیه از خانه دورند و بی‌تاب آن. گمان نمی‌کردند کیلومترها دور از خانه در یک چادر جمع شوند و به خاطرات تلخ و شیرین آن فکر کنند. به خاطرات کشت گندم و آرزوی برداشت آن و به روزهایی که دوست دارند دوباره برگردد تا بتوانند زندگی را از سر بگیرند. «جمیل» قرار بود 23 فروردین امسال ازدواج کند و به همراه همسرش به خانه خودشان بروند. «فرحان» دلش لک زده برای مزرعه‌اش. ماه دیگر فصل کنکور است و «نوال» و «زینب» حسابی خود را برای آزمون آماده کرده بودند، اما آب آمد و رویاها و آرزوهای همه را با خود برد.
سیل امانمان نداد
«جمیل» چند روزی است در روستای محمد غضبان بخش شاوور مانده و همسرش برای فرار از سیل به منزل عمویش پناه برده است. خانواده‌اش هم ترجیح داده‌اند این روزها را سربار فامیل نشوند و در اردوگاه اسکان اضطراری هلال احمر سر کنند. «ام‌جمیل» می‌گوید: تصمیم داشتیم عروسی پسرم را 23 فروردین برگزار کنیم، اما آب امانمان نداد و مجبور شدیم خانه‌هایمان را تخلیه کنیم. وسایل برقی را به منزل دوستان و اطرافیان بردیم و من و دخترها به اردوگاه اسکان اضطراری آمدیم. او ادامه می‌دهد: عروسی پسرم که حالاحالاها برگزار نمی‌شود و فقط پایان سیلاب و بازگشت به خانه می‌تواند ما را به اندازه روز عروسی پسرم خوشحال کند.
باید از نو بسازیم
«حلیمه» زنی سالخورده، در یک طرف اردوگاه نشسته است و هرچند دقیقه یک بار یکی از بچه‌های کوچک را صدا می‌زند که دست از شیطنت بردارد. او اهل روستای گوریه شوشتر است و می‌گوید: چه بگویم از حال و روزم که آخر عمری مجبور شدم به جای زندگی در خانه، آواره چادرها شوم؟ او می‌گوید: تا الان سیل به این بزرگی را ندیده بودم. از دولت می‌خواهیم بعد از پایان سیل هم حواسشان به ما باشد تا بتوانیم دوباره سرپا شویم. حلیمه ادامه می‌دهد: پسرهایم تابستان امسال به خاطر کم‌آبی نتوانستند چیزی بکارند و همه امیدشان به کشت زمستانه بود، اما باز هم خدا را شکر که اتفاقی بدتر از این نیفتاد. مدام به آنها می‌گویم حق ندارند ناامید شوند تا دوباره به خانه برگردیم و از نو بسازیم.
سیل دست‌بردار نیست
خطر سیل در مناطق عیندو و ملاشیه اهوازبرطرف شده و سیلاب دیگر این مناطق را تهدید نمی‌کند، اما هر دو منطقه هنوز دچار آب‌گرفتگی هستند. استاندار خوزستان چهارشنبه گذشته دستور تخلیه محله‌های عیندو، گلدشت، کوی سیاحی، کوی سلیم‌آباد و کوی سادات را صادر کرد. برای مهار سیلاب کرخه و دز ساخت 26 کیلومتر سیل‌بند در حال انجام است.
