کسی اتوبوس ایرانی نمی‌خرد

خبر: براساس آمار وزارت صنعت، معدن و تجارت (صمت)، تولید انواع اتوبوس در آبان‌ماه سال‌جاری به نزدیک صفر رسیده است؛ به‌گونه‌ای که تولید اتوبوس از ۱۶۳ دستگاه در آبان‌ماه سال گذشته به یک دستگاه در آبان‌ماه امسال کاهش یافته است.

  نقد: جای بسی تأمل است که ناوگان اتوبوسرانی برون‌شهری و درون‌شهری ایران تا اندازه زیادی فرسوده و آلوده‌کننده محیط‌زیست است و تقاضا برای خرید اتوبوس‌های ساخت داخل تا اندازه‌ای افت کرده که عملا خطوط تولید شرکت‌های تولیدکننده این وسیله حمل‌ونقل عمومی متوقف شده است. البته صفر‌شدن تولید اتوبوس‌ها تنها به‌دلیل افت شدید تقاضا نیست، بلکه بخش قابل توجهی از این تقاضا با واردات اتوبوس‌های خارجی از برخی کشورها حتی اتوبوس‌های دست‌دوم پاسخ داده می‌شود و در این میان افزایش هزینه‌های تولید اتوبوس در ایران و به‌روز‌نشدن تکنولوژی هم بی‌تأثیر نبوده و باید دید تدبیر مسئولان چیست و اراده‌ای برای روشن نگه‌داشتن این صنعت وجود دارد یا نه؟

نوسازی ناوگان اتوبوسرانی بین‌شهری و به‌ویژه درون‌شهری به‌دلیل کمبود اعتبار و همچنین استفاده غیربهینه از ظرفیت‌های قانون مرتبط با بهینه‌سازی مصرف سوخت در بخش حمل‌ونقل باعث شده تا این روزها نیروهای شاغل در صنعت اتوبوس‌سازی ایران با خطر خاموش‌شدن چراغ سالن‌های تولید و بیکاری مواجه شوند. شاید بتوان راه فعال نگه‌داشتن خطوط تولید اتوبوس را در 3نهاد جست‌وجو کرد؛ سازمان شهرداری‌های وزارت کشور، شهرداری‌ها و شرکت‌های تعاونی اتوبوسرانی. اما به بیراهه نباید رفت که به‌دلیل قیمت تمام‌شده بالای اتوبوس‌ها و نبود اعتبار لازم و تسهیلات کافی، انتظار برای خرید اتوبوس‌های جدید، چندان منطقی نیست. اتوبوس‌سازان اگر می‌خواهند همچنان در جاده رقابت بمانند، نباید در جاده تولید توقف کنند که خطر تصادف وجود دارد، باید به فکر چاره‌ای دیگر باشند.