از جیب مردم

سیدناصر موسوی ‌لارگانی، عضو کمیسیون اقتصادی مجلس از پیشنهاد برخی نمایندگان برای افزایش یارانه نقدی خبر داده و گفته است که دولت مشکلی برای پرداخت یارانه ندارد. استدلال او هم این است که پول تقسیم شده به‌عنوان یارانه نقدی، از جیب دولت خارج نمی‌شود و از جیب خود مردم تأمین می‌شود؛ چراکه از محل افزایش قیمت سوخت و حامل‌های انرژی بوده و خود مردم باید آن را پرداخت کنند. نکته‌ای که گویا از چشمان موسوی‌لارگانی پنهان مانده و در استدلال خود آن را نادیده گرفته این است که اگر قرار است یارانه کسی یا قشری اضافه شود، باید از خرمن همان منابعی باشد که از محل هدفمندی و به قول خودش از جیب مردم تأمین‌شده درحالی‌که فعلاً دولت باید بیش از آنچه کسب می‌کند به پرداخت نقدی تخصیص دهد. مجلس پیش‌ازاین باید راهی برای حذف یارانه ثروتمندان پیدا می‌کرد و تبعات اجتماعی این حذف را از دوش دولت برمی‌داشت تا دولت جرأت کند و اسم پولدارها را از فهرست دریافت‌کنندگان یارانه خط بزند درحالی‌که این کوتاهی هم از طرف مجلس و هم از سوی دولت در سال‌های اخیر باعث شده عملاً چیزی جز یک نام از یارانه نقدی بر سر سفره نیازمندان باقی نماند. البته موسوی‌لارگانی به این موضوع نیز اشاره کرده که ثروتمندان بیش از فقرا یارانه می‌گیرند؛ چراکه بیشترین استفاده را از حامل‌های انرژی دارند؛ درحالی‌که فرد ضعیف جامعه تنها همان ۴۵ هزار و ۵۰۰ تومان را دریافت می‌کند. در این مورد اغلب کارشناسان و حتی نمایندگان مجلس بر طبل گران کردن قیمت حامل‌های انرژی می‌کوبند اما این نکته باید مدنظر نمایندگان مجلس و خصوصاً آقای موسوی‌لارگانی باشد که گرفتن حق ضعیف از غنی با گران کردن میسر نمی‌شود، بلکه با بسط عدالت اقتصادی و گسترش چتر مالیات و افزایش حمایت اجتماعی امکان‌پذیر است. پس پیش ‌از اینکه قانونی بگذارند که ثروتمندان با افزایش قیمت تنبیه شوند، بهتر است راه حمایت واقعی از نیازمندان را هموار کنند که کمرشان زیر این سیاستگذاری اشتباه نشکند.