زندگی بدون پروفسور

 وقتی نام برانکو به‌عنوان جدی‌ترین گزینه سرمربیگری پرسپولیس از آخرین جلسه مدیران باشگاه برای انتخاب جانشین حمید درخشان خارج شد، هنوز هیچ‌کس تصور نمی‌کرد مرد کروات یکی از مهم‌ترین دوره‌‌های تاریخ تیم را رقم بزند. داستان برانکو در پرسپولیس را دیگر کم و بیش همه می‌دانند. از جام‌ها و پیروزی‌های بزرگ و نمایش‌های جذاب؛ تا بدشانسی‌ها، پنجره‌های بسته و دست‌های خالی. آنچه هیچ‌کس درباره‌اش اطمینان ندارد، به دوران جدایی ایوانکوویچ از باشگاه برمی‌گردد. سؤال بزرگ اینجاست که آیا این مقطع فوق‌العاده برای پرسپولیس،با رفتن سرمربی به پایان خواهد رسید؟ همه موفقیت‌های سرخپوشان در این چند فصل، تنها توسط برانکو شکل نگرفته‌اند. عوامل مختلفی دست به‌دست هم داده‌اند تا این باشگاه به نقطه اوج نزدیک شود اما به‌نظر می‌رسد مرد کروات در مرکز این دایره قرار گرفته و نقطه‌های مختلف را برای موفقیت به هم وصل کرده است. پیش از پروفسور، پرسپولیس ترکیب‌های به‌مراتب پرستاره‌تر، شرایط مالی به‌مراتب بهتر و قرعه‌های آسیایی ایده‌آل‌تری داشت اما هرگز به این اندازه تشنه و گرسنه رسیدن به پیروزی نبود.

«اگر قصد نداشتم بمانم، قراردادم را تمدید نمی‌کردم»؛ این جمله برانکو، امیدواری به حفظ این مربی را برای هواداران باشگاه تقویت می‌کند اما سرمربی قرمزها در عین حال تأیید کرده که پیشنهاداتی از باشگاه‌های شرق و غرب آسیا دارد. تیم‌های کره‌ای و قطری، شانس‌شان را برای به خدمت گرفتن مربی تیم فینالیست آسیا امتحان می‌کنند و ممکن است این دورخیز در نهایت، موفقیت‌آمیز باشد. وضعیت مالی پرسپولیس چندان رضایتبخش نیست و مهره‌های تیم در اعتراض به چنین شرایطی،روز سه‌شنبه حاضر به شرکت در جلسه تمرینی نشدند. اگر این وضعیت ادامه داشته باشد، بعید نیست ایوانکوویچ برای ترک نیمکت این تیم ترغیب بشود. علاوه بر باشگاه‌های خارجی، احتمال پیوستن پروفسور به تیم ملی بعد از جام ملت‌های آسیا نیز ابدا نباید نادیده گرفته شود. او هیچ‌وقت علاقه‌اش را برای حضور دوباره روی این نیمکت انکار نکرده است. شاید 12سال قبل، این مربی هنوز پرستیژ لازم را برای برخورد با ستاره‌های بزرگ فوتبال ایران را نداشت اما برانکو در این سال‌ها کاملا تغییر کرده و حالا تصمیم دارد پروژه ناتمامش روی نیمکت تیم ملی را نیز به سرانجام برساند. او کاملا از این شغل استقبال می‌کند و کنایه‌های کارلوس کی‌روش بی‌دلیل به طرف سرمربی پرسپولیس روانه نمی‌شوند. ملحق‌شدن ایوانکوویچ به تیم ملی شاید بخشی از هواداران و بازیکنان پرسپولیس را راضی کند اما نباید فراموش کرد که به محض رخ دادن این انتقال، پرسپولیسی‌ها دیگر برانکو را از دست داده‌اند.

دوران بعد از برانکو برای پرسپولیس چگونه سپری خواهد شد؟ این مدیران باشگاه هستند که باید به این سؤال جواب بدهند. آیا آنها هیچ آلترناتیوی برای این اتفاق در ذهن دارند؟ برای هوادارانی که دیگر به تاکتیک‌های برانکو و نمایش‌های پرجزئیات پرسپولیس خو گرفته‌اند، پذیرفتن یک «مربی ایرانی» دیگر ساده به‌نظر نمی‌رسد. علی دایی و یحیی گل‌محمدی پیش از این، سرمربی پرسپولیس بوده‌اند و هر کدام در این آزمون، درخشان ظاهر نشده‌اند. حضور دوباره آنها روی نیمکت، یک ریسک بزرگ برای تیم خواهد بود. بدون تردید تماشاگران پرسپولیس، حضور یک مربی خارجی بزرگ را بهترین جایگزین برای برانکو می‌دانند. با وجود این پیش از این انتخابی مثل مانوئل ژوزه با وجود دورنمای جذابش، به یک کابوس بزرگ برای این باشگاه تبدیل شد. بدون ایوانکوویچ، پرسپولیس مهم‌ترین قطعه از پازل موفقیتش را از دست خواهد داد. باشگاه برای پر کردن این جای خالی با گزینه مناسب، کار بسیار دشواری در پیش خواهد داشت. زندگی بدون برانکو، شروع دوران تازه‌ای در پرسپولیس خواهد بود؛ عصری که همچنان می‌تواند طلایی بماند. تنها به شرطی که مربی جدید نیز به اندازه مرد کروات مستعد رسیدن به موفقیت‌های بزرگ باشد.