کشتی در تاریکی
بالاخره داستان رسول خادم با کشتی به پایان رسید؛ در جایی که احتمالا نه مطلوب او باشد و نه مدیران ارشد ورزش، که این اواخر نه او را کنار خود میدیدند و نه دوست داشتند کنارش دیده شوند. رسول خادم از ابتدای دولت روحانی، تلاش کرد حسابش را از دیگر روسای فدراسیونهای ورزشی جدا کند.
او که در دوره کوتاه سرپرستی صالحیامیری بر وزارت ورزش، مشاور ارشد وزارتخانه هم شده بود، با انتخاب محمود گودرزی بهعنوان وزیر، از ساختمان سئول فاصله گرفت. کار به جایی رسید که حتی در جلسات روسای فدراسیونها با وزیر هم شرکت نمیکرد. سلطانیفر هم که به جای گودرزی آمد، شرایط کمی تغییر کرد، اما نه برای همیشه.
بعد از یکی دو جلسه، او بار دیگر از حضور در نشستهای ماهانه وزیر با روسای فدراسیونها خودداری کرد. فاصله بین خادم و مدیران ارشد ورزش، با وجود تلاشهای سیدرضا صالحیامیری، که حالا رئیس کمیته ملی المپیک شده بود، روزبهروز بیشتر میشد. خادم بازی تازهای را آغاز کرده بود که از ابتدا مشخص بود خودش تنها بازیگرش خواهد بود و بعید است کسی پشتش دربیاید؛ او میخواست قواعد نانوشته درباره رویارویی ورزشکاران ایرانی با حریفان رژیم صهیونیستی را از پستو بیرون بکشد و آنطور که خودش میگفت، کاری کند که در این ماجرا ورزشکاران هزینه ندهند.
اصرار او، مصاحبههای پیدرپیاش و چندبار نامهنگاری به مسئولان ارشد مملکت کار را به جاهای باریک کشاند. همزمان با این اتفاقات، تیمهای او در مسابقات بینالمللی نتایج چندان خوبی نمیگرفتند. و اینگونه شد که وقتی او در بحبوحه مسابقات قهرمانی جهان، برای سومینبار به رئیسجمهور نامه نوشت و از مشکلات مالی گفت، بسیاری گفتند دارد شکست شاگردانش را توجیه میکند.
محمدرضا داورزنی، معاون وزیر ورزش، در واکنش به نامه استعفای خادم- که البته به مجمع فدراسیون نوشته شده و نه وزیر- از زحماتی گفته که خادم برای کشتی کشیده و البته فشارهایی که این اواخر تحمل کرده. با وجود این تعارفات، بعید بهنظر میرسد مدیران ورزش مانند دفعات گذشته، این بار برای منصرفکردن رئیس مستعفی کشتی تلاش کنند. طبق اساسنامه فدراسیون کشتی، چنانچه رئیس استعفا دهد، نایبرئیس او کار را بهعهده میگیرد و مجمع را برگزار میکند، اما حالا شرایط ویژه است. غیر از خود خادم، نایبرئیس مرد و نایبرئیس زن فدراسیون و البته دبیر فدراسیون و سرمربیان تیمهای ملی آزاد و فرنگی هم استعفا دادهاند.