شهریاد
خانه خوب در تهران
مرضیه ثمره‌حسینی/خبرنگار
مقاوم‌بودن ساختمان، تعداد واحدهای طبقات، سیستم سرمایش و گرمایش مناسب، نما و معماری داخلی زیبا، ورودی مناسب، داشتن پارکینگ و انباری، آب پرفشار، داشتن چند اتاق، نورگیربودن، امنیت و ایمنی بالا و نزدیک‌بودن به امکانات ضروری مانند مغازه‌ها، حمل‌ونقل عمومی، پارک‌ها، بیمارستان، مدرسه، محل کار، سالن ورزشی و کم‌بودن حجم ترافیک از ویژگی‌های یک خانه خوب به‌حساب می‌آید. اما در شرایط کنونی به‌دلیل افزایش جمعیت و گرانی مسکن بیشتر مردم برای داشتن یک سرپناه و سرمایه، کمتر به ویژگی‌های بالا توجه می‌کنند. این در حالی است که در گذشته نه‌چندان دور، سکونت در خانه خوب و دلخواه اهمیت بسیار داشت و آن را از عوامل طول عمر می‌دانستند.
وصف فردوسی از خانه خوب به این صورت است:
یکی خانه فرمودش اندر سرای
بلند و خوش و روشن و دلگشای
ویژگی‌های یک خانه خوب در تهران به این شرح بود: دسترسی به آب زیاد و تمیز داشته باشد، ته کوچه نباشد، محل جمع‌شدن آب باران یا آب رخت شستن نباشد، دیدگاه مشرف نداشته باشد، رو به قبله، آفتابگیر باشد و روبه‌رو یا اطرف آن دیوار بلند و چشمگیر نباشد، آب انبار بزرگ و حوض بزرگ عمیق داشته باشد، به گذر و دکان و خرید و حمام و مسجد نزدیک باشد، اتاق و مکان و غرفه و پنجره و انبار و سوراخ‌سنبه و دولابچه و کته و طاقچه و رف و مثل آن زیاد داشته باشد، در و پنجره و نظرگاه به خارج، مخصوصا راه و روزن از آشپزخانه به کوچه نداشته باشد، نزدیک کمیسری و قهوه‌خانه نباشد، همسایه منحرف و بداخلاق و بدنام و کبوترباز و آژان و قزاق نداشته باشد، همسایگان نمازخوان و نجیب و خانواده‌دار و خوشنام و بزرگزاده و ثروتمند داشته باشد، اطرافش خرابه و خاکروبه‌دانی و مرداب و مرده‌شویخانه و آغل و یخچال و حمام و طویله و کاروانسرا، خانه فراش و میرغضب و نشان به کلاه و نوکر دولت نباشد، بی‌سکنه و خلوت و دورافتاده و دور از آب و آبادانی و نزدیک خندق و دروازه و گورستان و پرت و پلا نباشد. چهاردیوارش متعلق به‌خودش بوده، شریک‌الملک و شریک دیوار و مثل آن ذکر نشده باشد، هرچه به نسبت وسیع و چشم‌انداز صحن و حیاط داشته باشد، نم و رطوبت و سابقه جن و پری و شایعه بدیمنی، بدقدمی و تلف و مرگ‌ومیر نابهنگام و مار و عقرب و افعی و مثل آن نداشته باشد.
