یادداشت
منفعت دوسویه نمایش فیلم‌های جشنواره درشهرستان‌ها
جهانگیر کوثری/ تهیه‌کننده سینما:
هر وقت می‌خواهم درباره جزئیات گاهی متفاوت برگزاری جشنواره فیلم فجر نسبت به سایر جشنوارههای سینمایی در دنیا حرف بزنم یا بنویسم این پیش‌فرض را در ذهنم تداعی می‌کنم که شرایط سیاسی و موقعیت فرهنگی حاکم در کشور ما با بسیاری از نقاط دیگر دنیا که جشنوارههای سینمایی اسم و رسم‌داری هم دارند، متفاوت است.
به‌عنوان مثال در مورد نمایش فیلم‌های جشنواره در شهرستان‌ها که اتفاق مشابه آن تقریبا در هیچ جشنواره فیلم دیگری در دنیا نمی‌افتد باید به یاد داشته باشیم که بسیاری از شهرستان‌‌های ما دچار محرومیت‌‌های متعددی هستند و این نمایش فیلم درواقع نوعی فرصت برای شهروندان این شهرستان‌ها به‌حساب می‌آید.
از یاد نبریم نمایش فیلم‌ها فارغ از اینکه برای دانشجویان و علاقه‌مندان سینما در خارج از تهران امکان درجه یکی است به نوعی هموار‌کننده مسیر برای رفع بعضی رفتارهای غیرمسئولانه هم هست. مثال مشخص این رفتارها مخالفت بعضی مسئولان استانی با نمایش و اکران یک فیلم در یک شهرستان یا یک استان است که درواقع هیچ توجیهی ندارد.
من معتقدم این نمایش‌های جشنواره‌ای مسیر رفع این تصمیم‌های شخصی در حوزه سینما را هموار می‌کند.
البته نباید فراموش کرد که نمایش فیلم‌های جشنواره در شهرستان‌ها یک منفعت هر چند جزئی مالی هم برای تهیه‌کننده‌ها دارد. این منفعت در 2 قالب رخ‌نمایی می‌کند؛ قالب اول دریافت پول برای هر سئانس نمایش فیلم است که بین 3 تا 5 میلیون تومان برای هر سئانس متغیر است و قالب دوم مرتبط است با نوعی تبلیغ فراگیر و البته رایگان برای فیلم‌ها در رسانه‌های محلی و حال و هوای بومی هر شهرستان که بعدها در اکران عمومی می‌تواند به نفع فیلم تمام شود.
با این استدلال‌ها معتقدم که هر تهیه کننده‌ای باید از نمایش فیلم جشنواره‌ای خود در شهرستان‌ها خرسند باشد؛ اینکه پخش فیلم‌های جشنواره همزمان با تهران در سایر مراکز استان‌ها هم انجام شود، لااقل در چارچوب فرهنگی کشور ما و البته نوع جشنواره فیلم‌مان مفید خواهد بود. عدم‌نمایش مکرر فیلم‌های جشنوارههای بین‌المللی در سئانس‌های متعدد و سالن‌های گسترده بیشتر با حال و هوای فرهنگی کشورهایی همخوانی دارد که امکانات متعدد تبلیغی و شرایط فرهنگی و اجتماعی خود را دارند و نگران متغیرهای گوناگون نیستند.
در همینه زمینه :
