نگاه
رسالت خبرنگاران در حفاظت از زبان
اصغر ضرابی/ روزنامه‌نگار پیشکسوت
روزنامه‌ها و جراید همانطور که نقش ارزنده‌ای در انتقال اطلاعات و اخبار و وقایع دارد، می‌توانند ابزار بسیار مناسبی برای صیانت از زبان به عنوان مهم‌ترین میراث فرهنگی باشند.
همچنین اصلاح اغلاط زبانی و بیانی از دیگر کارکردهایی است که می‌توان آن را به مطبوعات نسبت داد. با این حال متاسفانه نه تنها چنین رسالتی به طور کامل انجام نمی‌شود، بلکه خود روزنامه‌ها گاه عاملی هستند برای بدآموزی در این حرفه. طبیعی است که هیچ کس از روزنامه انتظار چاپ مطالبی در حد گلستان سعدی و دارای آرایه‌های ادبی ندارد، اما به هر روی مطالب روزنامه‌ها خوانده می‌شود و اگر غلطی در آنها باشد خوانندگان به گمان درست‌بودن شکل و املای نادرست واژه‌ها را ضبط می‌کنند.
باید از دوستان خبرنگار پرسید که پشتوانه مطالعاتی آنها برای تولید مطلب در جراید چیست؟ اگر متون و مطالبی خوانده‌اند که به آنها در دسترسی به زبان پاکیزه و نثری بی‌غلط کمک کرده است، این متون و آثار را برای استفاده دیگران، معرفی کنند و اگر چنین نبوده، چگونه انتظار دارند کار آنها موجب رشد و تعالی سواد عمومی جامعه باشد؟
باز هم تاکید می‌کنم کسی نمی‌خواهد در روزنامه متون فخیم و فاخر ادبی تولید شود، بلکه هدف استفاده از شکل صحیح کلمات و انتقال مفاهیم و اطلاعات با جمله‌هایی است که قالب درست فارسی را داشته باشند. عزیزانی که در کسوت خبرنگاری خدمت می‌کنند، همانگونه که نیازمند مطالعه کتاب‌هایی هستند که شیوه درست تنظیم گزارش، نوشتن خبر و انعکاس گفت‌وگوها را به آنها می‌آموزد، ناگزیر از خواندن متون و منابعی هستند تا شیوه درست‌نوشتن را از آنها یاد بگیرند. این کار موجب می‌شود تا ما در مطالب جراید، شاهد اغلاط دستوری و بسیار بدتر از آن غلط‌های املایی نباشیم.
