
راهی که به مقصد نمیرسد

خیرالله خادمی، معاون وزیر راه و مدیرعامل شرکت ساخت و توسعه زیربناهای حملونقل بهعنوان شرکت کارفرما در آزادراه تهران- شمال، وعده بهرهبرداری از قطعه اول این طرح را تا پایان سالجاری داده و گفته است: حتی اگر مسیر کامل شود اما تونلها به جتفن مجهز نشوند باز هم بهرهبرداری انجام نخواهد شد. درواقع این تونل آنقدر طولانی است که بدون تهویه جت فن قابلیت بهرهبرداری سالم و امن ندارد و فعلا نیز با وضعیت تحریمها، شرط تأمین جتفن میتواند یک پایان باز برای داستان این آزادراه باشد. بهنظر میرسد خادمی با وجود اینکه در دوران پیشرفت کاری این آزادراه مدیرعاملی شرکت کارفرما را برعهده گرفته، خوب میداند که بوروکراسی بیستوچندساله ساخت این آزادراه پیچیدهتر از این است که بتوان زمان دقیقی برای افتتاح آن مشخص کرد. شاید به همین دلیل بود که دوماه پیش، وقتی بنیاد مستضعفان، بهعنوان مجری این طرح، تاریخ بهرهبرداری را اواخر تابستان امسال اعلام کرد، خادمی نظر دیگری داشت و معتقد بود این کار احتمالا تا آبانماه به طول میانجامد. او تلاش می کند برای اظهارنظر درباره زمان بهرهبرداری این پروژه همواره دورترین سناریو را درنظر بگیرد و بیهوده کسی را دلخوش نکند اما عجیب اینجاست که حتی این سناریوهای بدبینانه نیز درست از آب درنمیآیند و همیشه دلیلی برای تاخیر افتتاح رو میشود.