گزارش
1187سال دلدادگی
زندگی ما هر روز به یاد امام غایب می‌گذرد و این زندگی را معنادار کرده است
لیلا شریف | روزنامه‌نگار
در میان هیاهوی شهر و گام‌های شتاب‌زده مردم، کم نیستند دل‌هایی که زندگی را در انتظار نوری فراتر از تمام روزمرگی‌ها گره زده‌اند. هر کس به‌نحوی، در گوشه‌ای از زندگی روزمره، یاد امام زمان(عج) را زنده نگه می‌دارد؛ درست مانند مادری که در دل آشفتگی خانه، قلبش را به او گره می‌زند و جوانی که در شلوغی خیابان، دستانش را برای طلب ظهور امام زمانش بلند می‌کند. دوست داشتن امام زمان (عج) برای این مردم در زندگی روزمره جاری است و بسیاری با تکیه بر سخنان علما، خوب یاد گرفته‌اند که چطور این چراغ امید را در دل‌هایشان روشن نگه‌دارند و با دعا و انتظار برای ظهور، این دلبستگی را عمیق‌تر کنند.
چرا باید امام زمان (عج) را دوست داشته باشیم؟
این عاشقی، قصه امروز و دیروز نیست و از همان 9ربیع سال 260هجری قمری که ردای امامت بر قامت حضرت مهدی(عج) نشست تا به امروز که درست یک هزار و 187سال از این امامت می‌گذرد، شیعیان خوب رسم شیفتگی را یاد گرفته‌اند و دعای فرج ذکر روزانه‌شان شده است. علمای بسیاری از چرایی این دوست داشتن گفته‌اند. آیت‌الله‌محمدتقی بهجت نیز در کتاب عصر ظهور در این رابطه جملات نابی را تذکر داده‌اند: «اگر دوست خدا هستیم، باید امام زمان را دوست داشته باشیم. ما امام زمان(ع) را دوست می‌داریم، چون امیر نَحل است (یکی از القاب علی‌بن‌ابیطالب(ع) است، به معنی پادشاه زنبوران). امور ما مطلقا به وسیله او به ما می‌رسد و او را پیغمبر(ص) برای ما امیر قرار داده و پیغمبر را دوست داریم، چون خدا او را واسطه بین ما و خود قرار داده و خدا را دوست داریم، برای اینکه منبع همه خیرات است و وجود ممکنات، فیض اوست. پس اگر خود و کمال خود را خواهانیم، باید دوست خدا باشیم و اگر دوست خداییم، باید دوست وسائط فیوضات او از نبی و وصی، باشیم وگرنه یا دوست خود نیستیم یا دوست واهب‌العطایا (بخشنده نعمت‌ها) نیستیم یا دوست واسطه‌های فیض نیستیم.»
نسخه‌ای برای شناخت
فرار از فراموشی امام زمان(عج) و استمرار دلدادگی، در گرو شناخت درست از امام زمانمان است؛ نکته‌ای که بنا بر گفته آیت‌الله‌جوادی‌آملی از 2شیوه به‌دست می‌آید: « شناخت تاریخی و شناخت واقعی که از قسم نخست مهم‌تر است. مسئله مهم این است که ما آن حضرت را به حقیقت بشناسیم و ایشان نیز ما را ببیند؛ نه اینکه ما حضرت را ببینیم.» این عالم در این رابطه توضیح می‌دهند: « در زمان پیامبرصلی‌الله علیه و آله و سلم (که مقامش از همه امامان بالاتر است) عده زیادی آن وجود مبارک را می‌دیدند، اما خدای سبحان درباره آنها فرمود: و تراهم ینظُرُون اِلیک و هُم لایبصرون؛ آنها را می‌بینی که به تو می‌نگرند، ولی تو را نمی‌بینند. اهل نظر هستند، اما اهل بصیرت نیستند. هنر این است که به‌گونه‌ای باشیم که وجود مبارک امام زمان(علیه‌السلام) ما را ببینند. در قرآن کریم آمده است: خدا که بر همه‌‌چیز بصیر است، در روز قیامت به عده‌ای نگاه نمی‌کند و نگاه تشریفی خود را نسبت به عده‌ای اعمال نمی‌کند.اگر ما در مسیر صحیح حرکت کنیم، آن حضرت ما را می‌بیند.»
هر روز به یاد امام غایب
در میان تمام بایدها و نبایدهایی که علما در قالب کتاب و سخنرانی به‌دست شیعیان رسانده‌اند، عده‌ای از مردم کوچه و بازار هم با تکیه بر ندای دل خود، برای زنده نگه داشتن یاد امام زمان(عج) گام برداشته‌اند. محمد یکی از این افراد است که طبق یک قانون نانوشته، هر عصر جمعه یاد امام غایب را در دل‌ها روشن نگه می‌دارد و با ارسال یک پیامک به جمعی از دوستان، سال‌هاست که دعا برای فرج حضرت مهدی(ع) را یادآور می‌شود: «نزدیک به 9ساله که یک لیست از دوستان و آشنایان توی گوشیم دارم و هر جمعه به همه‌شون پیام می‌دم تا دعا برای ظهور امام زمان(عج) یادشون نره. این یه کار دلیه که برای امامم انجام می‌دم و امید دارم قدمی برای ظهورشون برداشته باشم.»
در همینه زمینه :
