رویاهای یک شهر تاریک

«آتلانتیک‌سیتی» ساخته لوئی مال، یکی از تحسین‌شده‌ترین آثار کارنامه درخشان این کارگردان فرانسوی است که با تلفیق فضا و شخصیت‌ها، رؤیای آمریکایی را به‌عنوان ساختاری توخالی و فریبنده به تصویر می‌کشد. این فیلم، نمای بیرونی محدودی از شهر را به تصویر می‌کشد، اما همین نماهای اندک، شهری ساحلی را نشان می‌دهد که به‌تدریج در حال تخریب و فروپاشی است؛ تصاویری که به‌عنوان استعاره‌ای تلخ برای شخصیت‌هایی عمل می‌کند که در حاشیه جامعه برای بقا تلاش می‌کنند.
فیلمنامه ظریف و دقیق این اثر، به قلم نمایشنامه‌نویس برجسته جان‌گوئر نوشته شده و تمرکز آن بر آرزوها و ضعف‌های انسانی شخصیت‌هایی است که درگیر زندگی‌ای نابسامانند. لو پاسکال (با بازی برت لنکستر)، قماربازی کهنه‌کار که اکنون تنها شرط‌بندی‌های کوچک قبول می‌کند، در حسرت زندگی پرزرق‌وبرق و ثروتمندانه‌ای است که گمان می‌کند از دستش رفته. سالی متیوز (با بازی سوزان ساراندون)، پیشخدمت یک ‌بار صدف‌فروشی، می‌خواهد پس از پایان ازدواجش زندگی جدیدی را آغاز کند. گریس پینزا (با بازی کیت رید) که 40سال پیش به امید برنده‌شدن در مسابقه‌ای به آتلانتیک سیتی آمده، با چنگ‌زدن به توهماتی شکننده روزگار می‌گذراند. این شخصیت‌ها پیوندی تلخ و تأثیرگذار ایجاد می‌کنند، درحالی‌که زندگی و رؤیاهایشان ـ مانند شهری که در آن زندگی می‌کنند ـ در حال فروپاشی است. اما روند داستان با ورود همسر سابق سالی، دیو (با بازی رابرت جوی)، و همسر جدیدش ـ خواهر کوچک‌تر سالی، کریسی (با بازی هالینا مک‌لارن) ـ تغییر می‌کند. آنها با محموله‌ای از مواد‌مخدر سرقت‌شده از گنگسترهای فیلادلفیا به شهر بازمی‌گردند و همین موضوع، پای خلافکاران را به ماجرا باز می‌کند.
هرچند «آتلانتیک‌سیتی» برخلاف آثاری چون «کازینو» (۱۹۹۵) مارتین اسکورسیزی، در ظاهر یک فیلم حماسی گسترده نیست، اما به‌مراتب بیشتر روی شخصیت‌پردازی تمرکز دارد و با ظرافتی خاص، بُعد انسانی قهرمان اصلی‌اش را به تصویر می‌کشد. با این‌ حال، مال در فیلم خود مقدار کافی تعلیق و خشونت وارد کرده تا مخاطبانی را که به سبک رایج در درام‌های جنایی عادت دارند، راضی نگه دارد.

  نام فیلم: آتلانتیک‌سیتی
  کارگردان: لویی‌مال
  بازیگران: برت لنکستر، سوزان ساراندون و کیت رید