آسایشگاه بیماران، سهم بزرگراه حکیم شد

در سال‌های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در انتهای خیابان کوی نصر(گیشا) یک آسایشگاه بیماران روانی بود. این بیمارستان که این روزها هیچ اثری از آن در این محدوده نیست، درست در دل بزرگراه حکیم امروزی قرار داشت ولي با احداث بزرگراه از بین رفت. این آسایشگاه برای اهالی با اتفاقات عجیب و غریب گره خورده است. به‌دلیل موقعیت جغرافیایی محله و زمین‌های اطراف این آسایشگاه، گاهی پیش می‌آمد که بیماران از آسایشگاه فرار می‌کردند و مسیر تپه‌ها را به سمت پایین تا حوالی بزرگراه جلال آل‌احمد امروزی پایین می‌آمدند و مشکلاتی هم برای اهالی ایجاد می‌کردند.
به‌گفته شعبانعلی بیدکی، از اهالی قدیمي محله گیشا، قبل از ساخت‌وسازهای امروزی و برج میلاد، انتهای خیابان کوی نصر بن‌بست بود و آسایشگاه بیماران روانی در آنجا قرار داشت. یکی از دلایل ساخت این مرکز، آرامش فضای آن و آب و هوای خوب منطقه بود. بیماران در اینجا احساس راحتی می‌کردند و این مکان به نوعی پناهگاه آنها بود. بیدکی در بخش دیگر صحبت‌هایش درباره وضعیت بیماران این بیمارستان می‌گوید: «بیماران این آسایشگاه بیشتر افراد تحصیلکرده و باسوادی بودند که اغلب به‌دلیل فشارهای اجتماعی و خانوادگی دچار بحران روانی و عاطفی شده بودند.»
این ساکن قدیمی همچنین درباره موقعیت و مکان این بیمارستان قبل از اینکه تبدیل به آسایشگاه روانی شود، چنین تعریف می‌کند: «محله گیشا روی تپه‌ها شکل گرفته بود و بنا بر تعریف ریش‌سفید‌های محله در انتهای خیابان گیشا و نزدیکی برج میلاد امروزی ساختمان مرتب و زیبایی قرار داشت که به‌دلیل خوش آب و هوا بودن محدوده، تبدیل به تفرجگاه و استراحتگاه درباریان و چهره‌های مطرح سیاسی دوران خودش شده بود اما بعدا تبدیل به آسایشگاه روانی شد. حتی چاه بزرگی در این محدوده وجود داشت که بخشی از آب گیشا را هم تأمین می‌کرد. بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و با اجرای طرح‌های جدید شهری ازجمله ساخت برج میلاد و بزرگراه حکیم، این ساختمان از میان رفت و حتی بخشی از تپه‌های گیشا هم تبدیل به بزرگراه حکیم شد.»