حکیمیه حکیم‌آباد تهران
سیدسروش طباطبایی‌پور
یکی از دوستان شرق‌نشینم، برای سکونت در محله‌ای آرام و خوش‌آب و هوا و در دسترس، پیشنهاد عجیبی داد؛ محله «حکیمیه» که تا شنیدم تصویر محله‌ای فرسوده با شرایط حاشیه‌نشینی در ذهنم نقش بست، اما نیم‌ساعت بعد ذهنیت من نسبت به محله نونوار حکیمیه، کاملا تغییر کرد. از همان بدو ورود چپ و راست را که نگاه می‌کردی دانشگاه‌های ریز و درشتی در حاشیه خیابان اصلی شهر نشسته بودند و به دانشجویان فراوانی که در محله می‌چرخیدند علم و حکمت می‌آموختند و حضورشان، فرهنگ جمعی محله را دوچندان
می‌کرد. این شما و این هم نیم‌نگاهی به محله حکیمیه.
تاریخش
تهرانی‌ها برای سفر به دماوند مجبور بودند در مسیر خاور، در روستایی به نام «چاهک» اتراق کنند؛ روستایی کوچک و کم‌جمعیت که حدود 10 کیلومتر با تهران فاصله داشت و در آن ساخت‌وساز چندانی نشده بود، اما چاه‌های پرآبش، مسافران، ساکنان،طبیعت و باغ‌ها را سیراب می‌کرد و لحظات خوشی را برای گردشگران رقم می‌زد.
این قصه به دوران قبل از سلطنت قاجار بازمی‌گردد، اما در دوره قاجار، بعد از دست به‌دست شدن این آبادی میان درباریان، بالاخره چاهک را جناب میرزا علی‌نقی‌خان حکیم‌الممالک، از رجال دربار قاجار و طبیب مخصوص ناصرالدین‌شاه، خرید و در آبادانی آن کوشید و نامش را حکیمیه گذاشت.
حکیم‌الممالک که بود؟
او سال‌ها طبیب دربار قاجار بود و در بسیاری از سفرها ناصرالدین‌شاه را همراهی می‌کرد، به‌خصوص در سفرهای خارجه شاه از نزدیکان او بود. علی‌نقی‌خان در مدرسه دارالفنون پزشکی خواند و تحصیلاتش را در فرانسه ادامه داد و از سوی شاه و در دوره همه‌گیری وبا، یکی از 3 مسئول سلامت تهرانی‌ها شد و بعد از قدم‌های مثبتی که در این زمینه برداشت و در سفر شاه به خراسان در حدود سال1246 شمسی لقب حکیم‌الممالک را گرفت.
او علاوه بر پزشکی مناصب فراوانی برعهده داشت و حتی در خلوت شاه برایش روزنامه‌های خارجی را ترجمه می‌کرد. وقتی آبادی چاهک را از ورثه میرزامحمد لواسانی وزیر خرید، آنجا را نسبت به گذشته آباد کرد، اما نه آن‌قدر که برای تهرانی‌ها دلبری کند و ساکن چاهک شوند.
اکنونش
در دوره پهلوی ساخت‌وساز چندانی در حکیمیه نشد، اما پس از انقلاب خیابان‌بندی‌های اصولی و امکانات شهری و البته آب و هوای مطبوع به حکیمیه رونق داد. ساخت دانشگاه‌هایی مثل دانشگاه صنعتی آب و برق، هوا فضا، آزاد، پیام نور و دیگر دانشکده‌ها و حضور دانشجویان، سطح فرهنگی محله را هم ارتقا داد.
این محله پس از گسترش تهران به یکی از محله‌های شمال شرق تهران در منطقه4 شهرداری تبدیل شد و از شمال به بزرگراه بابایی، از جنوب به بزرگراه زین‌الدین، از شرق به بلوار خلعتبری و از غرب به خیابان شهید صدوقی محدود می‌شود.
