عبور پیکر ناصرالدین‌شاه از سرتخت
تا دوره پهلوی اول، شهرری دروازه ورود به مسیری بود که مسافران را به جاده قم و حرم حضرت معصومه(س) می‌رساند. مسافران تهرانی بعد از زیارت حرم سیدالکریم(ع) به میدان اصلی شهرری می‌رفتند تا در ابتدای جاده‌ای خاکی که به قم منتهی می‌شد قرار بگیرند.
مسیر جاده قم، خیابان یا به‌عبارتی جاده‌ای خاکی و پایین‌دست خیابان حرم عبدالعظیم(ع) بود که بعدها آرامگاه رضاشاه را در همان حوالی ساختند. باغ مادر شاه یا باغ مهدیه که به مهدعلیا، مادر ناصرالدین شاه تعلق داشت هم در همین مسیر تاریخی قرار داشت و روایت‌هایی درباره اتراق موقت زائران حرم حضرت معصومه(س) حوالی این باغ نقل شده است. سیدمحسن ماجدی، ری‌پژوه درباره مهم‌ترین رویداد تاریخی که در خیابان باغ مادر شاه یا همان جاده بالای محله سرتخت رخ داده، می‌گوید: «وقتی سیدجمال‌الدین اسدآبادی در حرم عبدالعظیم(ع) بست نشست، ناصرالدین‌شاه دستور اخراجش از داخل حرم را صادر کرد اما او دستور شاه را نپذیرفت. بعد از این ماجرا چند نفر از طرف دربار آمدند و سیدجمال‌الدین اسدآبادی را سوار چهارپا کردند تا او را از خیابان باغ مادر شاه عبور بدهند و به همدان و غرب کشور تبعید کنند.» خیابان باغ مادر شاه با گذشت زمان، قربانی توسعه تهران در دوره پهلوی اول شد و آرام‌آرام هویت خودش را از دست داد. در دوره پهلوی اول که تهران گسترش پیدا کرد و ماشین روانه خیابان‌ها شد، جاده‌ای جدید در شمال محله سرتخت احداث شد که به جاده قم معروف شد. بعد از احداث این جاده مردم دیگر از جاده قدیمی رفت‌وآمد نکردند و کمتر کسی برای رفتن به قم از جلوی باغ مادر‌شاه عبور می‌کرد. جاده جدیدی که در دوره پهلوی اول ایجاد شد در بطن یک رویداد مهم تاریخی قرار گرفت و خیلی زود به بخشی از هویت شهرری تبدیل شد. ماجدی در این‌باره می‌گوید: «نقل است که وقتی ناصرالدین شاه ترور شد، پیکرش را داخل کالسکه گذاشتند و از این مسیر عبور دادند. در منابع مکتوب تاریخی آمده که وقتی پیکر ناصرالدین‌شاه را در این مسیر حمل می‌کردند ملیجک دستش را از داخل لباس شاه بیرون آورد و تکان داد تا مردم گمان کنند زنده است. عبور‌دادن پیکر بی‌جان ناصرالدین‌شاه و ترفند ملیجک برای فریب مردم و آرام‌کردن اوضاع، اتفاقی تاریخی است که در تاریخچه محله سرتخت ثبت شده است.»
