از نظارت تا جاسوسی

حکمرانی فضای مجازی در آمریکا به مجموعه‌ای از سیاست‌ها و ابزارها اشاره دارد که برای کنترل و مدیریت فضای سایبری به‌کار می‌رود. در این فضا علاوه بر قوانین مشخص، نهادهای امنیتی آمریکایی ازجمله سازمان اطلاعات مرکزی(CIA)، آژانس امنیت ملی(NSA) و پلیس فدرال(FBI) به روش‌های مختلف فعالیت کاربران را در فضای مجازی رصد و کنترل می‌کنند. این سازمان‌ها اغلب از تکنیک‌های پیشرفته‎ای برای نظارت بر فعالیت‌های آنلاین ازجمله ای‌میل‌ها و داده‌های اینترنتی استفاده می‌کنند.

محتواهایی که در آمریکا سانسور می‎شود
فیلترینگ محتوا در آمریکا به‌طور عمده برعهده پلتفرم‌های خصوصی مانند فیسبوک، توییتر و یوتیوب است و دولت به‌طور مستقیم به فیلتر کردن محتوا نمی‌پردازد، بلکه قوانین و مقرراتی را وضع می‌کند که این پلتفرم‌ها باید رعایت کنند. به‌عنوان مثال، از زمان آغاز جنگ غزه و حملات نسل‌کشانه رژیم صهیونیستی علیه غیرنظامیان در این منطقه، پلتفرم‌های فعال در فضای مجازی آمریکا صدها مطلب مربوط به جنایات اسرائیلی‌ها را حذف کرده‌اند. مروا فتاح، روزنامه‌نگار مستقل در تارنمای accessnow.org نوشته، از ابتدای جنگ غزه شرکت متا و پلتفرم‌های زیرمجموعه آن(واتساپ و اینستاگرام) به‌طور کاملا سیستماتیک صدای فلسطینی‌ها را سانسور کرده‌اند. گذشته از سانسور چراغ خاموش صدای فلسطینی ها، محتواهایی که شرکت‌های فناوری موظف به سانسور کردن آن هستند، عبارتند از:
  محتوای مربوط به تبلیغ مواد‌مخدر، فروش سلاح و محتوای مربوط به قاچاق انسان
  نقض حقوق مولف: محتوایی که به‌طور غیرمجاز از آثار دیگران استفاده می‌کند.
  محتوای نفرت‌انگیز: شامل سخنان نفرت افکن یا ترویج خشونت علیه گروه‌های خاص
  اطلاعات نادرست: به‌ویژه در زمینه‌هایی مانند بهداشت عمومی و انتخابات که ممکن است به گمراهی عمومی منجر شود.


نهادهای مسئول مدیریت و کنترل فضای مجازی در آمریکا
 کمیسیون ارتباطات فدرال(FCC): مسئول تنظیم و نظارت بر ارتباطات و فناوری‌های ارتباطی در آمریکا
 وزارت امنیت ملی(DHS): مسئول امنیت سایبری و حفاظت از زیرساخت‌های حیاتی
 بخش سایبری پلیس فدرال آمریکا: مسئول مبارزه با جرائم سایبری و تهدیدات امنیتی در فضای مجازی
 سازمان ملی امنیت سایبری و ارتباطات(CISA): مسئول امنیت سایبری و حفاظت از زیرساخت‌های دیجیتال
 کمیسیون تجارت فدرال(FTC): مسئول حفظ حقوق مصرف‌کنندگان و نظارت بر رفتارهای ناعادلانه در فضای مجازی
 مرکز ملی امنیت سایبری(NCSC): نهاد مشاور در زمینه امنیت سایبری

همه‌‌چیز درباره رسوایی پریزم
رصد چراغ خاموش کاربران فضای مجازی
پریزم(PRISM)‌ اسم رمز برنامه جاسوسی گسترده نهادهای امنیتی در فضای مجازی آمریکا بود که آژانس امنیت ملی(NSA) آن را پیش می‌برد. در این طرح سازمان ان‎اس‌ای، داده‌های کاربران را از غول‌های اینترنتی چون گوگل گردآوری کرده تا در صورت وجود اطلاعات مشکوک، این داده‌ها را در اختیار دادگاه قرار دهد.
   پریزم در سال7002 و در دوران ریاست‌جمهوری جورج دبلیو بوش آغاز به‌کار کرد.
   این طرح ۶ سال بعد از شروع در افشاگری‌های جنجالی ادوارد اسنودن پیمانکار آژانس امنیت ملی آمریکا آشکار شد.
   در این طرح توافق مالی چندمیلیون‌دلاری بین آژانس امنیت ملی و شرکای پریزم وجود داشت.
  پریزم منبع شماره‌یک اطلاعات خام برای گزارش‌های امنیتی آژانس امنیت ملی بود.
  89درصد از داده‌های پریزم از یاهو، گوگل و مایکروسافت به‌دست آمده بود.
  آژانس امنیت ملی در این طرح به شبکه‌های زیرساخت‌ مردمی دیگر کشورها ازجمله دانشگاه‌ها و بیمارستان‌ها نیز رخنه کرده بود.