تکیه صنایع دفاعی بر رصدهای فضایی

در طول تاریخ، انسان‌هایی به آسمان نگاه کرده‌اند تا در کهکشان‌های پهناور پیمایش کنند، تصمیم بگیرند چه زمانی محصولات خود را بکارند و به سؤالاتی درباره اینکه از کجا آمده‌ و چگونه به اینجا رسیده‌ایم، پاسخ دهند. رصد فضا، رشته‌ای است که چشمان ما را به جایگاه مان در کیهان باز می‌کند و نحوه دیدمان را به جهان تغییر می‌دهد. وقتی کوپرنیک ادعا کرد که زمین مرکز کیهان نیست، انقلابی به راه انداخت؛ انقلابی که از طریق آن دین، علم و جامعه باید با این جهان بینی جدید سازگار می‌شدند. اگر بگوییم رصد فضا بر صنایع دفاعی تأثیر شگرفی دارد، شاید باورپذیر نباشد؛ اما نمونه‌هایی وجود دارد که این ادعا را اثبات می‌کند.

پیشرفت در نجوم با تلسکوپ ها
برخی از مفیدترین نمونه‌های انتقال فناوری بین نجوم و صنعت شامل پیشرفت در تصویربرداری و ارتباطات است. رشته هوافضا نیز بیشتر فناوری خود را با ستاره شناسان به اشتراک می‌گذارد. به‌ویژه در تلسکوپ و سخت افزار، تصویربرداری و تکنیک‌های پردازش تصویر. از زمان توسعه تلسکوپ‌های فضایی، استفاده از تکنیک‌های زمینی به تکنیک‌های هوایی و فضایی تغییر کرده است. ماهواره‌های دفاعی، اساساً تلسکوپ‌هایی هستند که به سمت زمین هدایت می‌شوند و به فناوری و سخت‌افزاری مشابه با آنهایی که در همتایان نجومی خود استفاده می‌شوند، نیاز دارند. علاوه بر این، پردازش تصاویر ماهواره‌ای از همان نرم افزار برای پردازش تصاویر نجومی استفاده می‌کند.
برخی از نمونه‌های خاص از پیشرفت‌های نجومی و رصدی مورد استفاده در صنایع دفاعی:
  رصد ستارگان و مدل‌های اتمسفر ستاره‌ای برای تمایز بین خوشه‌های موشکی و اجرام کیهانی استفاده می‌شود؛ همین روش اکنون برای استفاده در سیستم‌های هشدار اولیه در حال مطالعه است.
  مشاهدات توزیع ستارگان در آسمان که برای نقطه‌گذاری و کالیبراسیون تلسکوپ‌ها کاربرد دارد، در مهندسی هوافضا نیز از آن استفاده می‌شود.
  ستاره شناسان یک فوتون برای شمارش کور خورشیدی ساخته‌اند؛ دستگاهی که می‌تواند ذرات نور از یک منبع را در طول روز اندازه‌گیری کند، بدون اینکه توسط ذرات وارد شده از خورشید غرق شود. این دستگاه اکنون برای شناسایی فوتون‌های فرابنفش که از اگزوز یک موشک بیرون می‌آیند، استفاده می‌شود و امکان ایجاد یک سیستم هشدار موشک فرابنفش تقریباً بدون هشدار کاذب را فراهم می‌کند. از همین فناوری می‌توان برای تشخیص گازهای سمی نیز استفاده کرد.
  ماهواره‌های سیستم موقعیت‌یاب جهانی (SPG) برای تعیین موقعیت دقیق به اجرام نجومی مانند کوازارها و کهکشان‌های دور متکی هستند.