لبخند باشکوه آقای بازیگر

فرشته مرگ همان جا که جان و جهانش بود، آمده بود سراغ او. درست مقابل تالار سنگلج. وقتی که داشت وارد تالار می‌شد تا به اجرای نمایش «هملت با سالاد فصل» بپردازد؛ همان جا بود که سکته در دو شکل قلبی و مغزی به او حمله کرد، اما عمرش به دنیا بود و زنده ماند تا خوشبختانه در برابر نامش عنوان زنده‌یاد نیاید؛ بهروز بقایی.

 یادش به خیر روزهایی که تله‌تئاتر در جعبه جادو ارج و قربی داشت و مشتریان پروپاقرصی. آن روزها خیلی‌ها را از طریق همین نمایش‌های تلویزیونی می‌شناختیم؛ زنده‌یادان جمیله شیخی و احمد آقالو، فردوس کاویانی - که عمرش دراز باد - و البته بهروز بقایی. آنها که دهه60 را به‌خاطر دارند، آن تله‌تئاترها را هم با بازی او به یاد می‌آورند که در برهوت تلویزیون دو شبکه‌ای، مثل واحه‌ای بود در کویر؛ «مرگ دستفروش»، «منبع موثق»، «خانه سالمندان»، «آسانسور» و «فیزیکدان‌ها» که کارگردان این آخری یکی دیگر از استخوان‌خردکرده‌های سینما و تلویزیون بود و از خاک صحنه‌خورده‌ها، یعنی زنده‌یاد رضا کرم‌رضایی. اما فقط اینها نبود که بازی روان و جذاب او را در قاب کوچک به نمایش می‌گذاشت، بلکه چه بسیار سریال‌ها که با هنرنمایی بقایی در ذهن و خاطره ما ماندگار شدند؛ سریال «کوچک جنگلی» بهروز افخمی و مجموعه تلویزیونی «همسران» ساخته یک زوج هنری به نام مسعود رسام و بیژن بیرنگ. البته باید به شناسنامه این زوج هنری، نام بهروز بقایی را هم افزود که با آنها دوستی دیرینه و همکاری مستمری داشت و حاصلش به جز همین «همسران»، شد سریال‌ها و برنامه‌هایی مثل «سرزمین سبز»، «قطار ابدی» و «سیب خنده» (مجموعه طنز برای کودکان) که هر کدام هم برای نسلی از بینندگان تلویزیون، مثل کارخانه رویابافی و خاطره‌سازی عمل کرده‌اند. اما اینها همه کارنامه بازیگری بهروز بقایی نیست و پرونده هنرنمایی‌های او سنگین‌تر و رنگین‌تر از چیزی است که گفته شد؛ کارنامه‌ای که از نمایش «لبخند باشکوه آقای گیل» در سال1352 آغاز می‌شود و تا برنامه «خندوانه» در سال گذشته امتداد می‌یابد. در همین خندوانه بود که بقایی به‌رغم خستگی جسمش، در هیئت یک گزارشگر ظاهر شد و شهر به شهر با شور و هیجان همیشگی‌اش مهمان خانه‌های مردم ایران شد. بقایی در «خندوانه» همچنان خندان و پر انرژی بود و اگرچه گوشه‌ای از این لبخند، به‌دلیل همان روزی که در آبان88 به سکته دچار شد، مغشوش و مخدوش شده بود اما اینها چیزی از باشکوهی آن نمی‌کاست.