ادغام رشته‌های دبیرستان به حذف کنکور ختم می‌شود؟

درحالی‌که انتشار خبر اجرای طرح ادغام رشته‌های مقطع متوسطه دوم، پرسش‌های زیادی را برای صاحب‌نظران مسائل آموزشی، خانواده‌ها، معلمان و دانش‌آموزان ایجاد کرده، حجت‌الاسلام علی لطیفی در گفت‌وگو با همشهری تغییرات مقطع متوسطه را اقدامی در جهت متناسب‌سازی‌ سیستم آموزشی این مقطع با نیازهای جامعه عنوان می‌کند. معاون وزیر و رئیس سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی وزارت آموزش و پرورش به گلایه و نارضایتی دانش‌آموزان از محتوای کتاب‌های درسی رشته‌های نظری مقطع متوسطه دوم اشاره می‌کند و می‌گوید: «بسیاری از دانش‌آموزان در پایان تحصیلات این دوره احساس می‌کنند مطالب و محفوظاتی آموخته‌اند که در آینده برایشان کاربردی ندارد و در بهبود زندگی آنها مؤثر نیست؛ بنابراین تصمیم گرفتیم فرایند آموزش در این دوره را مورد بازنگری قرار دهیم تا آموزش‌ها جنبه عملیاتی پیدا کنند.» این اظهارنظر او می‌تواند ما را به اهداف و چشم‌انداز اجرای طرح ادغام رشته‌های دوره متوسطه خوش‌بین کند، اما باز هم چگونگی اعمال تغییرات در محتوای آموزشی مقطع دبیرستان ابهامی است که بی‌پاسخ می‌ماند.

تغییرات مداوم و سرنوشت‌ساز
مشخص‌نبودن جزئیات این طرح مهم، نگرانی و اظهارنظرهای متفاوت کارشناسان آموزشی را در پی داشته است. صاحب‌نظرانی مانند محمد داوری معتقدند درصورتی ادغام رشته‌های مقطع متوسطه می‌تواند تغییری مثبت تلقی شود که به سمت حذف کنکور و ایجاد سازوکاری اصولی و عادلانه در جذب دانشجو پیش برویم. اگر در کنار نظر این سخنگوی سازمان معلمان، پیش‌بینی عبدالرسول پورعباس درباره مسیر کنکور را مورد توجه قرار دهیم، شاید فلسفه موکول‌کردن اجرای طرح به 2سال دیگر روشن شود. پورعباس در گفت‌وگو با همشهری می‌گوید: «باید نتایج حاصل از افزایش تأثیر سوابق تحصیلی و کاهش آزمون کنکور در تحقق عدالت آموزشی را لااقل در 3دوره مورد پایش قرار دهیم و اگر این رصد و بررسی تأیید کند که کم‌اثر‌کردن آزمون کنکور به عادلانه‌تر‌شدن فرایند ورود به دانشگاه‌ها می‌انجامد، شاید سیاستگذاران نظام آموزش و پرورش کشور برای حذف کامل کنکور هم خیز بردارند.»
محمدمهدی کاظمی، معاون آموزش متوسطه وزیر آموزش و پرورش روز چهارشنبه، خبر ادغام رشته‌های مقطع متوسطه را اعلام کرده و گفته است: «درصورت تعیین یک رشته واحد برای تمام دانش‌آموزان، دروس مشترک برای همه دانش‌آموزان مدنظر قرار می‌گیرد و در مقابل خود دانش‌آموزان یکسری دروس را متناسب با علایق و استعدادهایشان انتخاب می‌کنند. در این صورت ممکن است عمده دانش‌آموزان ۸ساعت یک درس را بخوانند ولی دانش‌آموزی که به همان درس علاقه‌مند است، ۱۲‌ساعت آن درس را بخواند.»