جای پدربزرگ و مادربزرگ در خانه سالمندان نیست

خانواده ایرانی تشکیل می‌شود از «پدربزرگ، مادربزرگ، پدر، مادر، خواهر و برادر» آنچه در فرهنگ ملی و اسلامی ما زیاد سفارش شده، احترام به پدربزرگ و مادربزرگ است و حتی زندگی کردن با آنها که برکات زیادی به همراه دارد. اما در سبک زندگی غربی این گونه نیست؛ فرهنگ حاکم بر کشورهای آمریکایی و اروپایی، نهاد خانواده را رو به اضمحلال برده و بنیان آن را سست کرده است. در جوامع غربی پدربزرگ و مادربزرگ زندگی جداگانه‌ای دارند و شاید سالی چندبار بتوانند فرزندان و نوه‌های خود را ببینند. فاطمه منتظری، مشاور خانواده در این‌باره می‌گوید:‌ «مدرنیسم باعث تغییر سبک زندگی شده و این تغییر بر حوزه فرزندآوری و تربیت بچه تأثیر منفی گذاشته است. تا چند دهه پیش حتی در کشورهای اروپایی افراد خانواده به بزرگ‌ترهای خود وابستگی زیادی داشتند، اما با مدرن شدن سبک زندگی، نسل‌ها از هم فاصله گرفته و حالا به جایی رسیده‌اند که جدایی از پدر و مادر و پدربزرگ و مادربزرگ را عامل موفقیت و استقلال خود می‌دانند. متأسفانه در دنیای غرب پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها از سنین بازنشستگی عملا دیگر نقشی در محیط خانواده ندارند و این مسئله دقیقا مخالف نظر اسلام است. در دین و فرهنگ ملی ما، افراد مسن جایگاه ویژه ای دارند و سرچشمه حکمت و دانایی به شمار می‌آیند. خیلی از ما، فرزندان خود را در طول روز نزد پدربزرگ و مادربزرگشان می‌گذاریم و سرکار می‌رویم. با این کار پدر و مادر سالخورده ما حس مفید بودن می‌کنند و نوه‌ها هم از مهربانی و محبت آنها بهره‌مند می‌شوند. امروز جوان‌ها دائما از واژه‌های استقلال طلبی و دخالت استفاده می‌کنند؛ زیرا معتقدند که توانایی انجام هرکاری را دارند و راهنمایی بزرگ‌ترها را دخالت می‌دانند. این امر مهم، بزرگ‌ترین آسیب به نهاد خانواده به شمار می‌آید.»