سوسک پوستخوار علت اصلی قطع درختان چیتگر

قطع درختان بوستان جنگلی چیتگر مدتی است که در شبکه‌های اجتماعی باز‌نشر می‌شود و این موضوع سبب تشویش اذهان عمومی شده است. عده‌ای هم گویا وظیفه‌ای جز جوسازی و آلوده‌کردن فضای اطلاع‌رسانی ندارند و مدام بر طبل تو خالی شایعه می‌زنند و ناکارآمدی مدیریت شهری را مطرح می‌کنند. اما در واقع اصل ماجرای قطع درختان چیتگر مربوط به‌وجود سوسک‌های پوستخوار است؛ آفتی که اگر مقابله با آن صورت نگیرد می‌تواند سایر درختان را هم آلوده کند. به همین دلیل است که مدیریت شهری قطع درختان آفت‌زده را در دستور کار قرار داده و از طریق مجوز سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری پس از اتمام این کار طرح جایگزینی و کاشت گونه‌های متناسب با شرایط آب‌وهوایی را اجرا خواهد کرد. آنطور که هادی نصیری، رئیس اداره فضای سبز شهرداری منطقه۲۲ گفته: «در پارک جنگلی چیتگر حدود ۵۰۰هزار درخت وجود دارد که براساس پایش‌های انجام‌شده در مرحله اول حدود ۸۰۰درخت مبتلا به آفت سوسک پوستخوار شناسایی شده و در اسرع‌وقت نسبت به جمع‌آوری آنها اقدام خواهد شد.»

شناسایی درختان آفت‌زده با طرح چکش‌
 آنطور که علیرضا علی‌بخشی، معاون خدمات شهری شهردار منطقه22 عنوان کرده: «کم‌آبی در عرصه‌ها از لحاظ فیزیولوژیکی گیاه را ضعیف می‌کند و باعث غلبه آفات بر آنها می‌شود و به همین دلیل امروز شاهد شیوع آفت‌هایی چون سوسک چوبخوار و کرم‌خراط در عرصه‌های جنگلی چیتگر هستیم. از طریق هماهنگی‌های انجام‌شده با سازمان منابع طبیعی برای نخستین‌بار طرح چکش در راستای شناسایی درختان آفت‌زده بوستان چیتگر اجرایی شده است.» به‌گفته او درختان آفت‌زده و آسیب‌دیده از عرصه حذف می‌شوند زیرا اثرات شیوع در میان سایر درختان کمتر از خشکسالی نخواهد بود.

کاشت درختان پهن‌برگ
جایگزینی درختان ‌پهن‌برگ بهترین گزینه و راهکار است. به‌گفته ابوالفضل لولایی، مسئول فنی اداره منابع طبیعی تهران، درختان پهن‌برگ با شرایط اقلیم منطقه، نوع پوشش گیاهی و نوع گونه‌هایی که در بوستان چیتگر سازگار هستند، درنظر گرفته خواهد شد. او در تشریح شیوع آفت سوسک چوبخوار گفت: «کارشناسان تغییر اقلیم و کم‌آبی و خشکسالی خشکی هوا را مهم‌ترین علل آفت‌زدگی در پارک‌های جنگلی تهران می‌دانند و این سوسک‌ها یک هم‌زیستی کاملا مسالمت‌آمیز با درختان سوزنی‌برگ مخروطیان دارد. این آفت به‌دلیل مسائل کم‌آبی در این بوستان افزایش پیدا کرده و به‌علت آنکه بیش از نیم‌قرن از عمر این درختان گذشته و دوره زنده‌مانی آنها رو به ‌پایان است، اغلب درختان قطع‌شده برای مصارف هیزمی استفاده خواهند شد.»