از این اربعین باید ترسید

محمدتقی خرسندی؛ کارشناس رسانه

با شنیدن اسم اربعین یاد چه چیزی می افتید؟ بخش مهمی از درک ما از رویدادها را رسانه ها می سازند، بگذارید ماجرای اربعین را از زبان بی بی سی مرور کنیم:
  یک زائر اربعین در میدان مین مرز عراق کشته شد.
12 ایرانی در تصادف مرگبار زائران اربعین در عراق کشته شدند.
اغلب سوخت در استان سیستان و بلوچستان به انتقال زائران پاکستانی اربعین اختصاص داده شده و مردم محلی در صف طولانی سوخت معطل شده اند.
سایت ثبت نام دانش آموزان افغانستانی در ایران، به دلیل ثبت نام زائران افغانستانی اربعین دچار مشکل فنی شده است.
دارایی مسدود شده ایران در عراق آزاد شده و به شکل دینار دولتی به زائران اربعین داده می شود.
  آشپز یک موکب می گوید مردمی که به عراق می آیند دارند از گرسنگی و تشنگی می میرند.
شاید فکر کنید اینها فقط اخبار منتخب ما از اخبار اربعینی بی بی سی است. اما تعجب نکنید، این تقریبا همه پوشش خبری بی بی سی درباره اربعین است. در این پوشش خبری، شما نه یک کلمه از اجتماع 20 میلیونی شیعیان در عراق می شنوید و نه تصویری از همدلی این 20 میلیون نفر. چیزی به نام راهپیمایی «جاماندگان اربعین» با حضور میلیون ها نفر در ایران که اصلا وجود خارجی ندارد. با این حساب، پس اصلا به ذهن تان خطور هم نکند که این رسانه کلمه ای درباره راهپیمایی جاماندگان اربعین در سایر کشورها و بالاخص کشورهای اروپایی بگوید. همه چیز درباره اربعین سیاه است، بدون کوچکترین نقطه روشنی. این وضعیت حرفه ای ترین رسانه ضدانقلاب است، وضعیت امثال اینترنشنال و منوتو که بسیار شفاف تر است. اما چرا؟
«بی بی سی یک رسانه بی طرف است که وظیفه پوشش همه ابعاد یک رویداد را دارد، پس باید مشکلات ناشی از حضور مردم در راهپیمایی اربعین را هم پوشش دهد.» بعید است این روزها کسی با کمترین آشنایی با فضای رسانه وجود داشته باشد که چنین پاسخی را باور کند.
اولین و ساده ترین پاسخ این است: «بی بی سی دشمن ایران است، پس بدیهی است که اخبار مشکلات ایران را پوشش دهد. اصلا هیچ وقت قرار نبوده این رسانه به اتفاقات مثبت ایران بپردازد.» این جواب غلط نیست، اما همه ماجرا نیست.
«بی بی سی یک رسانه ضد اسلام است و اربعین یک رویداد کاملا دینی؛ پس وظیفه بی بی سی تخریب این رویداد است، به هر شکل ممکن.» این جواب هم بخش هایی از واقعیت را در خود دارد، ولی تجربه نشان داده که اتفاقا بی بی سی در بعضی مواقع، به شدت نگران اسلام می شود! مثلا وقتی مفسدان فی الارض اعدام می شوند، بی بی سی انواع و اقسام کارشناسان را به خدمت می گیرد تا ثابت کند این احکام بر خلاف شرع اسلام بوده و باید در آن تجدیدنظر شود.
پس ماجرا چیست؟ این سانسور بزرگ از کجا سرچشمه می گیرد؟ این سیاه نمایی ریشه در کدام سیاست دارد؟ بگذارید به 50 سال پیش برگردیم؛ روزگاری که نه جمهوری اسلامی ایران وجود داشت و نه اجتماع 20 میلیونی اربعین. آیت الله خامنه ای در اربعین سال 1352 درباره فلسفه اجتماع اربعین (نقل به مضمون) اینچنین می گویند:
شیعه یک جمع متفرقی بود با یک روح ثابت: «اطاعت از امام». کارهای آنها با نقشه بود اما عیب آنها بی خبری از هم بود. رفع این اشکال، نیازمند یک کنگره جهانی بود؛ در یک زمان معین و یک مکان مشخص. و چه چیز بهتر از اربعین و چه جایی بهتر از کربلا؟ چون روح شیعه، روح کربلایی است. شیعه هر جا که هست، دنباله روی عاشورای حسین(ع) است. آن روح مقدس انسان ها را به گلوله های داغی تبدیل کرده که به قلب دشمن فرو می روند. برای همین است که بنا به روایات، یکی از علائم ایمان، زیارت اربعین است.
سیاست رسانه های ضدانقلاب در قبال اربعین را باید از این زاویه دید. آنها باید این نخ تسبیح را پاره کنند. مبارزه با شیعیان متفرق، بسیار ساده تر از یک اجتماع متحد همدل است.. ایرانی باید از پاکستانی متنفر باشد و افغانستانی از ایرانی. هیچکدام نباید از عراقی ها خوش شان بیاید. اصلا آنها باید با خودشان هم مشکل داشته باشند. و ریشه همه این مشکلات، اربعین است. هرکس که نامی از اربعین شنید، باید به یاد کشته شدن در تصادف و صف بنزین و مرگ از گرسنگی بیافتد. شیعیان باید بترسند از اربعین، چون حقیقت اربعین برای جنود شیطان وحشت آفرین است.