سیدمحمد فخار-روزنامهنگار
میلیونها ملک مسکونی، اداری و تجاری تهران هیچ نظمی ندارند. تنها وجه مشترک آنها قوانین شهری است که باید رعایت کنند که کم و بیش در آن نیز دچار خطاهایی میشوند. در این میان ساختمانهای رهاشده، عجیبترین مورد هستند، پروژههای ساختمانی کوچک و بزرگ که پروانه ساخت را دریافت کرده و کار خود را آغاز کردهاند اما به دلایل متعدد، نیمهکاره رها شدهاند. عجیبتر اما اینکه قانونی برای برخورد با این ناهنجاریهای شهری وجود ندارد.
حمیدرضا صارمی، معاون شهرسازی و معماری شهرداری تهران در اینباره به همشهری میگوید: ما در شهرداری تهران کارگروهی مشخص کردهایم که این نوع ساختمانها را احصا و علل نیمهتمام ماندن پروژههای ساختمانی رها شده را مشخص کند. در گذشته چندبار شورای اسلامی شهر تهران به موضوع ورود کرده بود اما هربار کار ناتمام ماند تا شهرداری تهران هیچ ابزار قانونی برای برخورد با این نوع پروژههای ساختمانی نداشته باشد. علت وضع موجود هم این است که این پروژهها پروانه ساخت دارند و با شروع کار ساختمانی دیگر نمیشود برای آنها شرایط جدیدی تعیین کرد.
بهگفته معاون شهردار تهران، البته راهحلی کلی وجود دارد به اسم «عوارض تطویل» که وقتی شخص و نهادی پروژه ساختمانی را آغاز کرد بتواند در زمان مشخصی کار را پیش ببرد و به پایان برساند تا ساختمان نیمهکاره رها نشود و چهره شهر را مخدوش نکند. بدینترتیب با چنین عوارضی میشود مالک را مقید کرد که کار را نیمهتمام رها نکند. دیوان عدالت اداری 2بار مصوبه شورای اسلامی شهر تهران در اینباره را ابطال کرده و در حال حاضر هیچ مستمسک قانونیای برای مواجهه با این ساختمانها وجود ندارد. بعضا حتی سازه پروژهها از بین رفته ولی هنوز امکان برخورد قانونی را نتوانستهایم بهدست آوریم.
آمار رها شدهها
طبق آخرین بررسیهای مرکز مطالعات شهر تهران، 1295پروژه ساختمانی متعلق به مالکان دولتی و خصوصی در مراحل مختلف گودبرداری، اسکلتبندی، سفتکاری و نازککاری به دلایل مختلف نیمهکاره مانده و پیشبینی میشود این روند بهصورت صعودی در سالهای آتی نیز ادامه یابد؛ موضوعی که آثار درازمدت آن به نفع هیچیک از شهروندان نیست و پیامدهایی در حوزههای اجتماعی- فرهنگی، محیطزیستی، زیبایی شناختی و بهویژه امنیتی و مسائل مرتبط با ایمنی را موجب میشود که آثار منفی آن بهصورت مستقیم در شهر قابل مشاهده است.
بلایی بر جان شهر
فهرست بلندبالای مشکلات ساختمانهای نیمهکاره هر روز طولانیتر میشود. ساختمانهایی که مزاحمتهای بسیاری را برای اهالی محل از همان ابتدا داشتهاند و پس از رهاشدگی، محل تجمع معتادان و اراذل و اوباش میشوند. این ساختمانها حتی در محلههای خاصی هم متمرکز نمیشوند و از شهرک غرب، خیابان ولیعصر و ولنجک تا خیابان انقلاب و حتی شوش نیز رصد میشوند. معضل البته به همینجا ختم نمیشود و سازههای بتنی یا فلزی بر اثر گذشت زمان به سمت تخریب و افزایش خطر برای عابران میروند. البته برخی سازههای خطرناک توسط شهرداران مناطق تخریب میشوند اما قانون کلی برای برخورد با این املاک رهاشده وجود ندارد. باید دید در مقابل چنین وضعی نهادهای قانونگذار شهری و کشوری چه میکنند.
خدشه به چهره شهر با 1295ساختمان نیمهکاره
معاون شهردار تهران: برای برخورد با ساختمانهای رها شده هیچ قانونی وجود ندارد
در همینه زمینه :