هزارتوی بازار تهران

بازار تهران با تیمچه‌ها، سراها، دالان‌ها، سوق‌ها، حجره‌ها و بازارچه‌هایش، بیشتر از آنکه محل گردهمایی فروشندگان باشد تا فروش زیادی در طول روز داشته باشند و دخل‌شان پر شود، نفع مشتری در آن لحاظ شده تا بتوانند با فراغ‌بال همه مغازه‌ها را ببینند و جنس دلخواه خود را با کیفیت خوب و قیمت مناسب بخرند. نکته هم همین‌جاست، یعنی فرهنگ و سنتی از دیرباز در بازار به‌وجود آمده که کسبه بازار گرانفروشی نمی‌کنند یا جنس بی‌کیفیت دست مشتری نمی‌دهند چون رقابت کسبه در این مجموعه تنگاتنگ است و مشتری هم امکان انتخاب بیشتری دارد. در این گزارش با بخش‌های مختلف و ساختار پیچیده بازار تهران آشنا می‌شویم که نامی آشنا در زمینه اقتصادی، تاریخی و فرهنگی است. بازار بزرگ تهران از جنوب به خیابان مولوی، از غرب به گلوبندک، از شمال به پامنار و از شرق به آب‌منگل و کوثر محدود ‌می‌شود.




عدد خبر
۱۳۵۶ سالی بود که بازار بزرگ تهران با سراها و تیمچه‌هایش در فهرست آثار ملی ایران ثبت شد. این بازار دارای چند راهرو (دالان) به طول بیش از ۱۰کیلومتر است که در هر کدام، اجناس مشخصی عرضه می‌شود.
۱۰۵  هکتار از مساحت تهران را بازار و راسته‌ها و تیمچه‌هایش دربرگرفته‌اند. متأسفانه بیشترین بخش‌های این مجموعه بزرگ اقتصادی دارای بافت فرسوده است.
۲میلیون نفر در روزهای عادی و 5میلیون نفر در روزهای خاص ازجمله آخرسال به محدوده بازار مراجعه و خرید می‌کنند. این بخش از منطقه12را قلب اقتصاد ایران می‌دانند.
11 کاروانسرا در بازار تهران وجود داشت ،«گلشن‌‌شکن»، «عالم‌‌شکن»، «حاجی‌هادی»، «گردن‌کج»، «میرزااسماعیل»، «دالان‌دراز»، «سلیمان‌خان»، «حاجی نادعلی»، «حاجی عبدالوهاب»، «دوستعلی‌خان» و «شیخ‌جعفر»، اسامی آنها بود.