زندگی خوب
غذای گرم دستاورد تاریخی بشر
هر بار که یک وعده غذای گرم می‌خوریم، در واقع از یکی از بزرگ‌ترین دستاوردهای بشر بهره‌‌می‌بریم اما این وضعیت چنان برایمان عادی است، که هرگز فکرش را هم نمی‌کنیم که بدون غذای گرم، ممکن بود تمدن و موجودیت ما، طور دیگر باشد.
پخت‌وپز، چنان از نظر تاریخی اهمیت دارد و چنان امروزه بخشی از فرهنگ بشر است که امروز روزجهانی بزرگداشت آن نام گرفته است. شروع پخت‌وپز غذا، ریشه در اعماق تاریخ انسان دارد و اگر اتفاق نمی‌افتاد، چه‌بسا زندگی ما به این مرحله از تمدن نمی‌رسید. در طول قرون و اعصار، پخت‌وپز شکل و ماهیت و مفهوم و رسوم متفاوتی پیدا کرده اما یک اصل بنیادین آن، همچنان بی‌تغییر مانده است: غذا بدون‌آتش، و یا همان حرارت و گرما پخته نمی‌شود. پس باستان‌شناسان برای پیدا کردن منشا پخت‌وپز، رد آتش را تا نخستین نیاکان ما گرفته‌اند و می‌گویند قدیمی‌ترین نشانه‌های کوره‌ها و منقل‌ها هزاران سال قدمت دارد. تا مدت‌ها، انسان‌ها با استفاده از آتش، غذاهایشان را می‌پختند. در طول زمان، سیستم گوارشی انسان‌ها، از خام‌خواری به پخته‌خواری عادت کرد و برای همیشه، مدل غذا خوردن در انسان‌ها تغییر پیدا کرد. مسئله در پخت‌وپز، تنها کنترل آتش برای کباب کردن گوشت آهوها در دشت‌ها نبود و کم‌کم مهارت‌های ادراکی انسان‌ها برای کارهایی فراتر از آن تقویت و به‌کار گرفته شدند و همین موضوع، در ایجاد کاراکتر و شخصیت در انسان‌های اولیه اثر گذاشت؛ آنها در برابر خوردن مواداولیه مقاومت کردند و خویشتن‌داری یاد گرفتند، صبر را تا پخته‌شدن غذا یاد گرفتند، از حافظه‌شان برای حفظ ترکیبات غذاها استفاده کردند، و در موقع پخت غذا، با مفهوم فرایند و تغییر آشنا شدند. اولین نشانه‌ها از پخت‌وپز به مفهوم امروزی، به 20هزار سال پیش بازمی‌گردد و تا قرن چهاردهم، جایی به نام آشپزخانه، مفهومی عمومی در کشورهای متمدن شده بود. حالا، پخت‌وپز، نه فقط راهی برای بهتر سیر نگه‌داشتن انسان‌ها، که نشانه‌ای از تمدن و پیشرفت آنهاست. غذاها و شیوه پختن آنها، گاهی حتی نشانه‌ای از هویت ملی مردمان است. اما با همه اینها، کمتر پیش‌می‌آید وقتی یک غذای پخته جلوی‌مان می‌گذارند، به اینها فکر کنیم. حق هم داریم، انسان گرسنه، فقط به سیر شدن فکر می‌کند، نه تاریخ تمدن.
